Kamienica Olszera w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Olszera w Łodzi
Ilustracja
Kamienica Olszera obecnie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

Polskiej Organizacji Wojskowej 17, 90-252 Łódź

Typ budynku

Kamienica

Architekt

Franciszek Chełmiński

Inwestor

Izrael Olszer i Hersz Szczeciński

Rozpoczęcie budowy

1898

Ukończenie budowy

1898

Ważniejsze przebudowy

2018 - 2019

Pierwszy właściciel

Izrael Olszer, Hersz Szczeciński

Kolejni właściciele

Karol Beier

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Olszera w Łodzi”
Ziemia51°27′45,0″N 19°16′32,9″E/51,462500 19,275800

Kamienica Olszera w Łodzikamienica wielkomiejska na rogu ulic Polskiej Organizacji Wojskowej i Jaracza. Pierwotnie ulica P.O.W. (Polskiej Organizacji Wojskowej) nosiła nazwę Skwerowa. W latach trzydziestych XX wieku przemianowano ją na POW, a po 1945 na Armii Ludowej. Dopiero w 1990 stała się ponownie ulicą Polskiej Organizacji Wojskowej. Teren, na którym stoi kamienica był własnością jakiegoś zakonu.

Rok budowy[edytuj | edytuj kod]

Kamienica Olszera zbudowana została w 1896 roku przez przedsiębiorstwo robót budowlanych Izraela Olszera i Hersza Szczecińskiego wg projektu architekta Franciszka Chełmińskiego. Później kamienicę kupił Karol Beier, znany łódzki chemik i wynalazca, który kupił ją za pieniądze uzyskane z patentów za wynalazki. Po 1945 r. budynek przeszedł na własność państwa.

Wzmianki prasowe na temat budynku[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka prasowa, w której znalazły się informacje o tym budynku pochodzi z 1 sierpnia 1914 roku i zamieszczona została w głównym wydaniu „Rozwoju” w artykule zatytułowanym „Europa w ogniu”[1]. Według artykułu przed 1914 rokiem w kamienicy mieszkał dowódca łódzkiego garnizonu, generał-major Wasiljew. Druga informacja o kamienicy zamieszczona była w Gazecie Łódzkiej z dnia 14 maja 2010 r. w artykule Anny Gronczewskiej „Kamienica z widokiem na dworzec”[2]. Duża ilość informacji na temat kamienicy, jej lokatorów i zdarzeń zebrana została w artykule "Historia kamienicy"[3]

Stan budynku w latach 1950 - 2018[edytuj | edytuj kod]

Od momentu przejęcia kamienicy w 1945 roku przez państwo, stan budynku systematycznie się pogarszał. W latach 50. znikają balkony na ścianie wschodniej, w latach 90. zbite zostają ostatnie balkony na ścianie północnej. Około roku 2005 usunięte zostają witraże na klatkach schodowych i zastąpione oknami plastikowymi. W roku 2006 podczas pożaru zniszczeniu ulega połowa dachu. Od 2013 kamienica jest systematycznie remontowana.

Renowacja[edytuj | edytuj kod]

W roku 2018 rozpoczął się remont konserwatorski elewacji wschodniej kamienicy, podczas którego odtworzone zostają balkony, sztukaterie, wyczyszczono okładziny ceglane i tynki, na podstawie badań konserwatorskich odtworzono oryginalną kolorystykę ścian. W roku 2019 remont jest kontynuowany na ścianie północnej, gdzie również odtworzono 6 balkonów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monik@, PIERWSZE DNI PIERWSZEJ WOJNY - patriotyczna manifestacja ludności żydowskiej w Łodzi [online], baedeker łódzki, 3 czerwca 2014 [dostęp 2020-05-21].
  2. Anna Gronczewska, "Kamienica z widokiem na dworzec", „Gazeta Łódzka dział Tajemince Łódzkich Kamienic”, 14 maja 2010, s. 6 [dostęp 2020-05-21].
  3. Historia kamienicy [online], www.adwokat-lodz.com.pl [dostęp 2020-05-21].