Kamienica przy pl. Solnym 15 we Wrocławiu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy pl. Solnym
Symbol zabytku nr rej. A/1497/523/Wm z 28.06.1993[1]
Ilustracja
Kamienica przy ul. Plac Solny 15
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Plac Solny 15

Styl architektoniczny

klasycyzm

Kondygnacje

pięć

Rozpoczęcie budowy

XVI,

Ważniejsze przebudowy

XIX

Kolejni właściciele

rodzina von Eben und Brunn (XVII w)

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy pl. Solnym”
51,109005°N 17,029124°E/51,109005 17,029124
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy pl. Solnym 15 – zabytkowa kamienica przy Placu Solnym 15 we Wrocławiu.

Historia i architektura kamienicy[edytuj | edytuj kod]

Kamienica przy pl. Solnym 15 - proces przebudowy
Plac Solny z kamienicą nr 15 (trzecia od lewej)
Rycina Carla Remsharta (1678-1735), rys. Friedrich Bernhard Werner, Augsburg 1736
Plac Solny z kamienicą nr 15 (trzecia od lewej) po przebudowie i podniesieniu o jedną kondygnację około 1830 roku.
Georg Michael Kurz
Plac Solny z kamienicą nr 15 (trzecia od lewej) po przebudowie najpóźniej około 1893 roku.
Litografia autorstwa Roberta Geisslera (1819-1893)

Działka lokacyjna nr 15 była odnotowana już w XIV wieku , miała wówczas szerokość 40 łokci i należała do Piotra Stengila, rajcy, ławnika i posiadacza ziemskiego[2]. Nowa kamienica murowana została wzniesiona w połowie XVI wieku[3]. Według grafiki Friedricha Wernera była to wówczas trzykondygnacyjna, trzyosiowa kamienica z dwukondygnacyjnym szczytem. W osi wschodniej znajdował się portal wejściowy[4] datowany na przełom XVI i XVII wieku. Był to łukowy portal, z węgarami dekorowanymi zdwojonymi pilastrami o prostych, profilowanych głowicach. Archiwolta była ozdobiona motywem fali, a w przyłuczach znajdowały się diamentowe bonie. W osi węgarów znajdowały się spływy wolutowe podtrzymujące belkowanie. U góry znajdował się trójkątny naczółek, a jego polu umieszczony był ornament okuciowy z lwimi głowami i puttami. Na środku umieszczony był kartusz z herbem prawdopodobnie rodziny von Eben und Brunn. Z prawej strony portalu, u dołu, znajdowało się okienko piwniczne w kamiennej opasce. Wizerunek portalu został przedstawiony na grafice Heinricha Mützela powstałej w 1825 roku[5].

W latach 20. XIX w. kamienica została przebudowana; dodano jedną kondygnację[3]. Kolejne zmiany miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku, przed 1893 rokiem. Zlikwidowano wówczas dwukondygnacyjny szczyt, a w jego miejsce dobudowano piątą kondygnację i pokryto płaskim dachem.

Obecnie jest to kamienica w formie historyzująco-eklektycznej o czterech osiach okiennych[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
  2. ↑ Goliński 1997 ↓, s. 39.
  3. ↑ a b GEZ 2019 ↓, 5531.
  4. ↑ Grafika Wernera
  5. ↑ Łukaszewicz 2008 ↓, s. 141.
  6. ↑ Harasimowicz 1998 ↓, s. 47.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005.
  • Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
  • Gminna Ewidencja Zabytków, Urząd Miejski Wrocławia, 18 kwietnia 2019 [dostęp 2019-06-03] (pol.).
  • red. Piotr Łukaszewicz: Ikonografia Wrocławia. Wrocław: Muzeum Narodowe, 2008.
  • Mateusz Goliński: Socjotopografia późnośredniowiecznego Wrocławia. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1997.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_przy_pl._Solnym_15_we_Wrocławiu&oldid=72132893”