Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. Grzegorza z Sanoka 3
(Śródmieście)

Typ budynku

kamienica

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1895

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku”
Ziemia49°33′36,4388″N 22°12′15,7775″E/49,560122 22,204383
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy ul. Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku – budynek położony przy ulicy Grzegorza z Sanoka 3 w Sanoku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa kamienicy trwała w 1895[1]. Jej właścicielem był Salomon Reiss[2] (radny miejski[3][4]), syn Mojżesza Arona Reissa (także radny miejski)[5][6][7]. Pierwotnie budynek figurował pod numerem konskrypcyjnym 83, a potem pod adresem ul. Grzegorza z Sanoka 3[2].

Od 1910 w domu Reissa mieszkał dentysta S. Atlas[8].

Do początku lat 30. osoby i podmioty działające w budynku były wymieniane pod numerami 83 i 92 ulicy Grzegorza z Sanoka, wówczas byli tamże przypisani Noe Blum, prowadzący skład mąki, adwokat dr Izydor Fell, Lazar Lische, który prowadził handel towarów bławatnych[9][10], Artur Weiner, prowadzący sprzedaż produktów naftowych[11], adwokat dr Jonasz Spiegel[12][13]. Po 1945 w budynku miała siedzibę Komenda Powiatowa Milicji Obywatelskiej, której pierwszym powojennym komendantem był Jan Hnatuśko[14].

W późniejszych latach w kamienicy podjęto działalność handlową. W pomieszczeniach działała księgarnia językowa „Wiking”[15].

Budynek został wpisany do gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka, opublikowanej w 2015[16].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 30, s. 4, 27 października 1895. 
  2. ↑ a b Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 44.
  3. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 75. ISBN 83-909787-8-4.
  4. ↑ Marek Drwięga. Samorząd miasta Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 36, 39, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  5. ↑ Z tajemnic p. Aitala Witoszyńskiego. „Gazeta Sanocka”. Nr 46, s. 4, 13 listopada 1904. 
  6. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 37, 41, 51, 71. ISBN 83-909787-8-4.
  7. ↑ Marta Szramowiat. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Przemiany gospodarcze w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 20, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  8. ↑ Ogłoszenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 29, s. 3, 13 listopada 1910. 
  9. ↑ Spis abonentów sieci telefonicznych państwowych i koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy). Warszawa: Ministerstwo Poczt i Telegrafów, 1932, s. 513.
  10. ↑ Spis Właścicieli Kont Czekowych w Pocztowej Kasie Oszczędności: według stanu z dnia 30 września 1934 r.. Warszawa: Pocztowa Kasa Oszczędności, 1934, s. 637.
  11. ↑ Spis Właścicieli Kont Czekowych w Pocztowej Kasie Oszczędności: według stanu z dnia 30 września 1934 r.. Warszawa: Pocztowa Kasa Oszczędności, 1934, s. 798.
  12. ↑ Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 490-491.
  13. ↑ Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 623.
  14. ↑ Benedykt Gajewski: Walka z ukraińskim podziemiem na południowo-wschodnim obszarze Polski w latach 1944-1948. Publikacje, raporty, relacje, zeznania. Sanok: 2005, s. 347, 348, 352.
  15. ↑ Reklama. „Głos Ziemi Sanockiej”. Nr 10, s. 6, 4 czerwca 2000. 
  16. ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 1. [dostęp 2016-10-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_przy_ul._Grzegorza_z_Sanoka_3_w_Sanoku&oldid=68613129”