Kamienica przy ulicy Antoniego 36/38 we Wrocławiu
 Kamienica przy ulicy Antoniego 36/38 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
kamienica |
| Architekt |
Joseph Wittcke |
| Kondygnacje |
cztery |
| Rozpoczęcie budowy |
1898 |
| Ukończenie budowy |
1899 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′36,75″N 17°01′49,41″E/51,110208 17,030392
| |
Kamienica przy ulicy Antoniego 36/38 – kamienica, znajdująca się przy ulicy Antoniego we Wrocławiu.
Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Kamienica została wzniesiona w latach 1898–1899 roku, według projektu Josepha Wittckego. Za jego realizację odpowiedzialny był mistrz murarski Heinrich. Budynek zajmował dwie parcele i był czteroskrzydłowy z wewnętrznym dziedzińcem. Od strony zachodniej przylegał do kościoła św. Antoniego, a od strony południowo-zachodniej sięgał do parceli przy ulicy Włodkowica 25–27. Frontowa część budynku była 3-traktowa, wschodnie skrzydło jednotraktowe, a skrzydła zachodnie i południowe – dwuskrzydłowe. Do każdego skrzydła prowadziły osobne klatki schodowe. Główna część kamienicy od strony ul. Antoniego miała cztery kondygnacje i poddasze. Jej symetryczna kompozycja podkreślona była w skrajnych osiach potrójnymi oknami i ozdobnymi szczytami, na których umieszczono inicjały "O.H". W osi budynku znajdowały się dwa otwory wejściowe (obecnie znajdują się tu okna), a na wyższych kondygnacjach znajdowały się okna podwójne, podwójne zdwojone i w czwartej kondygnacji poczwórne. W części szczytowej znajdowało się potrójne okno nad nim gzyms wieńczący, a następnie półokrągły tympanon z figurą trzymającą maszt flagowy (niezachowana). Druga, trzecia i czwarta kondygnacja wyróżniona jest loggiami i balkonami. Cała elewacja ozdobiona została detalami neogotyckimi, m.in. motywami maswerkowymi i tarczami herbowymi oraz ozdobami neobarokowymi, m.in. postumentami zwieńczonymi kolumnami oraz muszlami w szczytach[1].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Działania wojenne w 1945 roku tylko częściowo zniszczyły kamienicę. Nie zachowały się skrzydła budynku i została ona podwyższona o dwie kondygnacje poddasza[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eysymontt 2011 ↓, s. 196.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.