Kanda-myōjin

Kanda-myōjin
(Kanda-jinja)
神田明神 (神田神社)
	; Zuishin-mon
Państwo	Japonia
Miejscowość	Tokio
Typ budynku	chram
Rozpoczęcie budowy	730
Ważniejsze przebudowy	1603, 1616, 1934
	Położenie na mapie Tokio Kanda-myōjin; (Kanda-jinja)
	Położenie na mapie Japonii Kanda-myōjin; (Kanda-jinja)
	Położenie na mapie prefektury Tokio Kanda-myōjin; (Kanda-jinja)
	35°42′07″N 139°46′04″E/35,701944 139,767778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kanda-myōjin (jap. 神田明神 nazwa zwyczajowa, tradycyjna), Kanda-jinja (jap. 神田神社 nazwa formalna) – chram^[a] shintō w tokijskiej dzielnicy Chiyoda, w Japonii^[1].

Historia

Chram powstał w 730 roku w wiosce Shibazaki, na miejscu której jest dzisiaj dzielnica Ōtemachi. W 1603 roku przeniesiono go do dzielnicy Kanda (stąd nazwa), a w 1616 w tej samej części miasta do obecnej lokalizacji, bliżej Akihabary. Wielokrotnie niszczyły go pożary i trzęsienia ziemi, m.in. trzęsienie ziemi w Kantō (1923). Ostatecznie w 1934 odbudowano chram z żelbetu, co w 1945 uchroniło go przed zniszczeniami, jakie przyniosła Tokio II wojna światowa. Prace rekonstrukcyjne trwają ciągle, np. w 1995 wybudowano z drewna kryptomerii główną bramę Zuishin-mon z czterospadowym dachem w stylu irimoya^[b].

Opis

Chram poświęcony jest kultowi dwóch bogów, którzy współtworzyli kraj: Daikoku (lub Daikokuten) i Ebisu (dwaj z siedmiorga bogów szczęścia i bogactwa Shichi-fukujin) oraz Masakado Taira (zm. 940), który należał do wpływowej, prowincjonalnej arystokracji (gōzoku)^[2]. Ten ostatni jest czczony jako bóg pomocy w przypadku katastrof. Z powodu swojej kontrowersyjnej działalności, prób reformowania polityki regionu Kantō i chronienia ludzi za swojego życia, w latach 1874–1984 był „usunięty” do innych chramów. Chram jest licznie odwiedzany przez przedsiębiorców i biznesmenów, którzy proszą kami o powodzenie w interesach^[1]^[3].

Chram jest organizatorem i miejscem parad i festiwali, m.in. ku czci Daikoku. Koło 15 maja w latach nieparzystych odbywa się tu Festiwal Kandy (Kanda Matsuri), jeden z trzech najważniejszych festiwali shintō w Tokio, który zapoczątkował siogun Ieyasu Tokugawa w 1600, aby uczcić swoje decydujące zwycięstwo w bitwie pod Sekigaharą^[1].

Galeria

Główny pawilon chramu
(Go-shaden)
Wnętrze chramu
Posąg Daikoku, boga m.in. dobrych zbiorów i małżeństwa
Ebisu (fragment), bóg m.in. powodzenia w biznesie, zdrowia
Brama wejściowa (Zuishin-mon)

Uwagi

↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.
↑ Styl konstrukcji dachu irimoya-zukuri dotarł do Japonii z Chin w tym samym czasie co buddyzm, w połowie VI wieku. Jest stosowany w wielu typach tradycyjnych i ważnych budynków.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Hans Kirchman, Baedeker Tokyo, Macmillan Travel, 1995, s.79, ISBN 978-0-02-860490-9.
↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 352. ISBN 4-7674-2015-6.
↑ 神田明神とは. Kandamyoujin, 2019. [dostęp 2021-03-18]. (jap.).

Linki zewnętrzne

Strona oficjalna chramu (jap.)

[1] W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.

[3] Styl konstrukcji dachu irimoya-zukuri dotarł do Japonii z Chin w tym samym czasie co buddyzm, w połowie VI wieku. Jest stosowany w wielu typach tradycyjnych i ważnych budynków.

[Japonia-2] Hans Kirchman, Baedeker Tokyo, Macmillan Travel, 1995, s.79, ISBN 978-0-02-860490-9.

[Ken-4] Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 352. ISBN 4-7674-2015-6.

[myojin-5] 神田明神とは. Kandamyoujin, 2019. [dostęp 2021-03-18]. (jap.).

[a]

[1]

[b]

[2]

[3]