Karl de Bouché

Karl de Bouché, także Carl de Bouché (ur. 16 lipca 1845 w Monachium, zm. 2 marca 1920 tamże) – twórca witraży w stylu historyzmu.

Życiorys

Od 1864 do 1867 Bouché studiował malarstwo w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie poświęcił się malarstwu pejzażowemu i rodzajowemu. Oprócz tego zajmował się również malowaniem na szkle. Od 1868 do 1873 roku uczył się i pracował w zakładzie Wladimira von Swertschkoffa, produkującym witraże w Oberschleißheim. 10 maja 1873 założył w Monachium własny zakład produkujący witraże, który odniósł sukces. W 1887 roku mógł zbudować dom i studio w Schwabing przy ulicy Ainmillerstrasse nr 8 (zburzony w 1944 roku). Później kupił jeszcze domy przy ulicy Ainmillerstraße 7, 11 i 29. Od 1889 roku nosił nazwę królewskiego dworskiego witrażysty; od 1901 roku także jako nadworny witrażysta Jego Cesarskiej Mości Cesarza Niemiec i króla Prus. W listopadzie 1906 roku jego studio odwiedził cesarz Wilhelm II.

W 1917 roku firmę przejął syn i jego uczeń Carl de Bouché (ur. 10 maja 1869 roku), która później znajdowała się przy pałacu Nymphenburg.

Twórczość

Bouché dostarczał przede wszystkim witraże do budowli kościelnych, z których jednak wiele uległo zniszczeniu. Wśród nich były:

katedra w Visby,
katedra w Augsburgu,
katedra św. Dionizego Areopagity w Atenach,
witraż przedstawiający Jana Sebastiana Bacha w kościele św. Tomasza w Lipsku (1895),
kościół św. Mikołaja w Lipsku,
okna w prezbiterium w Gedächtniskirche der Protestation w Spirze (na zlecenie cesarza Wilhelma II),
witraże cesarskie w katedrze św. Wojciecha i Najświętszej Marii Panny w Królewcu, kościele Mariackim w Legnicy, Lüneburgu, Wiesbaden i w kościele Mariackim w Lubece (1913, zniszczony w 1942),
St. Georgs-Kirche w Dinkelsbühl,
Dominikanerkirche St. Blasius w Ratyzbonie,
kościół św. Anny w Lehel,
kościół St. Benno w Monachium.

Od rządu Bawarii otrzymał zlecenie renowacji starych witraży w katedrze w Ratyzbonie i w Münnerstadt.

Wykonał również liczne witraże w wielu budynkach świeckich, przede wszystkim w Monachium (między innymi w Nowym Ratuszu, jak również w Bayerisches Armeemuseum (Bawarskie Muzeum Armii) i na dworcu głównym). W czasie II wojny światowej uległy zniszczeniu jego witraże na lipskim uniwersytecie (biblioteka uniwersytecka, Augusteum).

Bibliografia

Gerhard J. Bellinger/Brigitte Regler-Bellinger: Schwabings Ainmillerstrasse und ihre bedeutendsten Anwohner. Ein repräsentatives Beispiel der Münchner Stadtgeschichte von 1888 bis heute. Books on Demand, Norderstedt 2003, ISBN 3-8330-0747-8, S. 158–161
Michaela Marek und Thomas Topfstedt (Hrsg.), Geschichte der Universität Leipzig 1409-2009. Bd. 5: Geschichte der Leipziger Universitätsbauten im urbanen Kontext, unter Mitwirkung von Uwe John (Geschichte der Universität Leipzig 1409-2009, Bd. 5), Leipzig: Leipziger Universitätsverlag, 2009, 194, 277, 616, ISBN 978-86583-305-1
Betina Kaun, Arwed Rossbach 1844-1902. Ein Architekt im Geiste Sempers. Das Gesamtwerk, Wettin-Löbejün OT Dößel (Saalekreis): Verlag Janos Stekovics, 2011, ISBN 978-3-89923-273-8