Karol Dziuban

Karol Dziuban
Data urodzenia	16 grudnia 1921
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1974 ; Kraków
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Narodowość	polska
Stanowisko	naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR
Pracodawca	Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karol Dziuban (ur. 16 grudnia 1921, zm. 27 sierpnia 1974 w Krakowie) – założyciel i pierwszy naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR, działacz turystyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karol Dziuban urodził się w 1921. Po wybuchu II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej ukończył tajne nauczanie w ramach przedwojennego sanockiego gimnazjum, uzyskując maturę^[1].

Został działaczem turystycznym, przewodnikiem, przodownikiem GOT. W sierpniu 1961 otrzymał od zarządu głównego GOPR zlecenie organizacji Grupy Bieszczadzkiej, którego pierwsze zebranie odbyło się 21 września 1961, a Dziuban został wówczas wiceprezesem zarządu i naczelnikiem (kierownikiem) grupy^[2]^[3]. W tym samym roku brał udział w kursie ratownictwa. Został wiceprzewodniczącym powołanego w 1961 koła przewodników turystycznych w Sanoku^[4].

Zmarł 27 sierpnia 1974 w Krakowie (według innego źródła: 28 sierpnia^[5]). 30 sierpnia 1974 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku^[6]. Następcą na stanowisku naczelnika Grupy Bieszczadzkiej GOPR został jego syn, Jacek Dziuban^[7].

Żoną Karola Dziubana była Urszula (1925-1989). Jego siostrą stryjeczną była Maria Dziuban-Warawa, nauczycielka^[8].

W siedzibie Grupy Bieszczadzkiej GOPR przy ul. Adama Mickiewicza 49 w Sanoku została ustanowiona tablica upamiętniająca Karola Dziubana. Została odsłonięta 11 października 1986 podczas obchodów jubileuszu 25-lecia grupy^[9]. Inskrypcja na tablicy brzmi: Karolowi Dziubanowi 1922-1974 pierwszemu naczelnikowi grupy bieszczadzkiej GOPR w jej XXV lecie. Ratownicy. Październik 1986^[10].

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Partyzancki
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki” (1969)^[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-09-23].
↑ Bieszczadzka grupa GOPR powstała w Sanoku. „Nowiny”, s. 5, Nr 228 z 26 września 1961.
↑ W listopadzie rozpoczyna służbę bieszczadzki GOPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 42 z 2 października 1961.
↑ Państwowe egzaminy na przewodników znów odbywają się w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 11 (123) z 18 marca 1994.
↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
↑ Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
↑ Elżbieta Kolano. Błękitne krzyże na połoninach. „Nowiny”, s. 6, Nr 264 z 23-25 listopada 1979.
↑ Rozmowa z Maria Dziuban-Warawa – nauczycielką w Cisnej. „Nowiny”, s. 6, Nr 147 z 26 czerwca 1987.
↑ Święto bieszczadzkich ratowników. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 14 października 1986.
↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 26. ISBN 83-909787-1-7.
↑ Prezentujemy odznaczonych. „Nowiny-Stadion”. Nr 29, s. 1, 21 lipca 1969.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
Jak to się zaczęło w Bieszczadach.... bieszczady.gopr.pl. [dostęp 2015-09-23].
Kalendarium historii Grupy Bieszczadzkiej GOPR 1961 – 2009. bieszczady.gopr.pl. [dostęp 2015-09-23].
Karol Dziuban. ratowys-stories.blogspot.com. [dostęp 2015-09-23].

[1] Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-09-23].

[2] Bieszczadzka grupa GOPR powstała w Sanoku. „Nowiny”, s. 5, Nr 228 z 26 września 1961.

[3] W listopadzie rozpoczyna służbę bieszczadzki GOPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 42 z 2 października 1961.

[4] Państwowe egzaminy na przewodników znów odbywają się w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 11 (123) z 18 marca 1994.

[5] Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.

[6] Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.

[7] Elżbieta Kolano. Błękitne krzyże na połoninach. „Nowiny”, s. 6, Nr 264 z 23-25 listopada 1979.

[8] Rozmowa z Maria Dziuban-Warawa – nauczycielką w Cisnej. „Nowiny”, s. 6, Nr 147 z 26 czerwca 1987.

[9] Święto bieszczadzkich ratowników. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 14 października 1986.

[10] Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 26. ISBN 83-909787-1-7.

[11] Prezentujemy odznaczonych. „Nowiny-Stadion”. Nr 29, s. 1, 21 lipca 1969.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]