Karol Więckowski

Karol Więckowski
Zenon Stachula
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1917 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	3 września 1991 ; Warszawa
	Przebieg służby
Formacja	MBP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Karol Więckowski, znany też jako Zenon Stachula (ur. 18 lutego 1917 we Lwowie, zm. 3 września 1991 w Warszawie) – oficer radziecki, agent NKWD^{[potrzebny przypis]}, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa publicznego.

Podczas II wojny światowej działał w podziemiu na Białorusi, następnie przeszkolony przez NKWD jako ich agent, został zrzucony na tereny okupowanej Polski. Po wojnie rozpoczął pracę w polskich organach bezpieczeństwa publicznego (MBP), głównie w Departamencie V zajmującym się partiami, organizacjami i ugrupowaniami religijnymi, prowadzonym przez jego bliską współpracowniczkę Julię Brystygierową^{[potrzebny przypis]}.

W Departamencie V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego zajmował następujące funkcje: od 31 lipca do 15 grudnia 1946 roku zastępca naczelnika Wydziału I, od 16 grudnia 1946 do 30 kwietnia 1947 roku zastępca naczelnika Wydziału II oraz pełniący obowiązki naczelnika, a od 1 maja 1947 do 31 grudnia 1949 roku naczelnik tego wydziału.

Uchwałą Prezydium KRN z 17 września 1946 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

Wicedyrektor Departamentu V od 1 maja 1950 do 14 stycznia 1953 roku, dyrektor Departamentu XI MBP (walka z Kościołem katolickim) od 15 stycznia 1953 do 31 grudnia 1954.

Po likwidacji MBP przeszedł do Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego, na stanowisko dyrektora Departamentu VI odpowiedzialnego za walkę z wrogą działalnością reakcyjnego kleru.

Linki zewnętrzne

Profil służbowy Karola Więckowskiego w BIP IPN

Przypisy

↑ Monitor Polski, nr 29 z 28 lutego 1947.

[1] Monitor Polski, nr 29 z 28 lutego 1947.

[1]