Kazimierz Lubomirski (kompozytor)

Kazimierz Anastazy Karol Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 17 lutego 1813 w Czerniejowcach na Pobereżu, zm. 29 czerwca 1871 we Lwowie) – kompozytor, autor wielu popularnych pieśni.

Życiorys

Syn Fryderyka Lubomirskiego (wicegubernatora wołyńskiego, dziedzica klucza rówieńskiego i aleksandryjskiego) i Franciszki z Załuskich, wnuk Józefa Lubomirskiego (kasztelana kijowskiego).

Kazimierz Lubomirski dzieciństwo naznaczone miał separacją rodziców. Od dziecka wykazywał talent muzyczny, najpierw uczył się u J. Schmidberga, kapelmistrza pałacowej orkiestry Lubomirskich w Równem, później studiował muzykę w Dreźnie u Dotzauera. Podróżując po Europie, nawiązał liczne kontakty z wybitnymi artystami. W Warszawie przyjaźnił się z młodszym bratem J. I. Kraszewskiego, Kajetanem. Od 1852 do 1858 był wiceprezesem Tow. Wsparcia Podupadłych Artystów Muzyki oraz organizował cotygodniowe koncerty w swoim salonie muzycznym. Po śmierci Józefa Elsnera (1854) przetłumaczył z niemieckiego i przygotował w r. 1855 do druku diariusz Józefa Elsnera z 1. 1839-48, zatytułowany „Sumariusz moich utworów muzycznych", który fragmentarycznie został wydany w „Ruchu Muzycznym" w r. 1857 (całość dopiero w r. 1957). Po r. 1860 osiadł na stałe w swoim majątku w Równem, gdzie był między innymi funkcję kuratorem miejscowego gimnazjum. Na kilka lat przed śmiercią częściowo sparaliżowany, nie mogąc zajmować się muzyką, tłumaczył literaturę obcą na język ojczysty. Pozostawił żonę Zeneidę z Hołyńskich (1820-1893) i dzieci: Stanisława Michała (1838-1918) i Marię (1842-1930).

Twórczość

Skomponował 60 utworów, w tym:

• Ok. 36 pieśni na głos z fortepianem cieszących się swego czasu dużym uznaniem. Większość pieśni została wydana w Warszawie.
  • Największą popularność uzyskała pieśń „O gwiazdeczko coś błyszczała” op. 22 powstała około r. 1850 do wiersza Wiktoryna Zielińskiego opublikowanego w r. 1842.
• Instrumentalne, głównie fortepianowe miniatury taneczne.

Kompozycje

Pieśni

• Op.1 - Rozmowa
• Op.2 - Sen
• Op.3 - Pierwiosnek
• Op.12 - Zawsze i wszędzie
• Op.13 - La Rosa e la Croce, Romanza
• Op.14 - Smutny Rolnik i Barkarola „Na morze“
• Op.15 - Pieśń z wieży
• Op.16 - El sospeto
• Op.17 - W jesieni (Im Herbst)
• Op.18 - Niepewność
• Op.21 - Pochód kozacki
• Op.22 - Gwiazdka
• Op.27 - Seguidilla et Romanza
• Op.28 - La Partenza
• Op.33 - 2gi Pochód kozacki
• Op.37 - U nas inaczéj dumka
• Op.38 - Mazurek śpiewany w Cyruliku Sewilskim przez pannę Hollossy
• Op.42 - Nie płacz dziewczę
• Op.47 - Piosnka, Dwie rany
• Op.48 - Le Myosothis, Romance
• Op.49 - La Consolazione, Romance
• Op.52 - Marya
• Op.54 - Ave Maria, dwuśpiew
• Op.55 - Marzenie
• Op.57 - Jeden z obu. Sonet włoski z nad brzegu Teterowa
• Op.58 - Dwie dumki „Nigdyż“, „Do gęśli“
• Op.59 - Do Dniepru
• Op.60 - Siwy koń
• Op.61 - Gdyby orlem być

Bibliografia

• Tadeusz Przybylski "Kazimierz Lubomirski" [w] „Polski Słownik Biograficzny” t. XVIII , wyd. Ossolineum Wrocław – Warszawa – Kraków, 1973;
• Wacław Panek „Polski Śpiewnik Narodowy”, Str. 167, 295.
• Maria Prokopowicz „Muzyczny ruch wydawniczy” w Andrzej Spóz „Kultura muzyczna Warszawy, drugiej połowy XIX w.”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, na str. 258 podaje, że kilkanaście pierwszych utworów fortepianowych i pieśni wydał w Lipsku C. G. Röder przy współpracy R. Friedleina.
• L. Bełza, „Między oświeceniem i romantyzmem”, Kraków, 1961 str. 45.
• Józef Elsner „Sumariusz moich utworów muzycznych”, Kraków, 1957, str. 23; [Rolle J.] Dr Antoni J., „Wybór pism”, Kraków, 1966, tom III.
• Z. Jachimecki, „Muzyka polska”, w: „Polska jej dzieje i kultura”, Warszawa [1928] i nadbitka cz. III str. 9.
• F. Pazdirek, „Universal-Handbuch der Musikalischen Literatur“, Wiedeń 1904—10, tom I, str 668.
• T. J. Stecki, „Miasto Równe”, Warszawa, 1880 str. 33—4.
• S. Świerzewski, „Kraszewski i polskie życie muzyczne XIX w.”, Kraków, 1962 str. 20, 195, 197.
• „Z dziejów muzyki polskiej”, Kraków, 1966, tom II, str. 363.