Kazimierz Ruciński
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
luty 1945 |
| Alma mater |
politechnika w Wiedniu |
| Praca | |
| Budynki | |
Kazimierz Ruciński-Nagórny[1] (ur. 21 grudnia 1873 w Poznaniu, zm. w lutym 1945 w Bergen-Belsen) – polski architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był Kalikst, urzędnik Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Vesta” oraz urzędnik konsystorski Archidiecezji Poznańskiej, matką Anna Otto-Trąmpczyńska.
Uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Maturę zdał w roku 1896 w Krakowie. Następnie studiował architekturę na politechnikach w Charlottenburgu, Monachium i Wiedniu. W roku 1902 uzyskał dyplom architekta. Po odbyciu praktyki zawodowej powrócił w 1903 do Poznania i rozpoczął samodzielna działalność. W roku 1909 ożenił się z Zofią Cecylią Müller.
W sierpniu 1919 roku objął kierownictwo Wydziału Budowlanego Urzędu Osadniczego. W 1920 roku, decyzją pierwszej polskiej rady miejskiej został wybrany członkiem magistratu i radcą budownictwa. Przez 12 lat pełnił obowiązki decernenta Wydziału Budownictwa Naziemnego. W roku 1923 stworzył przy Wydziale pracownię architektoniczną. Był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, w latach 1922–1936 był jego prezesem[2]. W marcu 1932 roku przeszedł na emeryturę.
Podczas okupacji początkowo przebywał w Warszawie, a następnie w Lublinie. We wrześniu 1944 roku został aresztowany i wywieziony do obozu Sachsenhausen. 15 lutego 1945 roku znalazł się w obozie Bergen-Belsen, gdzie wkrótce zmarł.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Projekt szpitala Św. Józefa w Poznaniu,
- Hotel Polonia w Poznaniu – współpraca z Jerzym Tuszowskim[3],
- Pałace w Czekanowie, Górznie, Unii i Niechanowie,
- Kaplice w Połajewie,
- Cmentarz Górczyński w Poznaniu, m.in. kaplica cmentarna,
- Cmentarz Bożego Ciała w Poznaniu, kosnica, główna brama wjazdowa,
- szkoła na Boninie,
- Zespół mieszkaniowy przy ul. Wspólnej 51–61 w Poznaniu – w zespole.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przydomek Nagórny przywrócony został rodzinie, na mocy postanowienia Sądu Grodzkiego w Poznaniu, w roku 1929.
- ↑ Prezesi TMMP.
- ↑ Kazimierz Sobkowicz, Architekci wielkopolscy – biogramy – dzieła – stowarzyszenia, cz.I, lata 1886–1939, wyd. Oddziału Poznańskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, Poznań, 1988, s. 142, ISBN 83-00-02480-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, ISBN 83-01-02722-3.