Keratotomia promienista
 |
Ten artykuł od 2007-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Keratotomia promienista, keratotomia radialna — operacyjna technika okulistyczna stosowana jest najczęściej w leczeniu krótkowzroczności i astygmatyzmu u osób po ukończeniu 18 roku życia. Technika zabiegu polega na wykonaniu kilku (4–8) promienistych nacięć na obwodowej powierzchni rogówki o długości około 3 do 5 mm i głębokości do 0,1 mm[1], za pomocą diamentowego lub laserowego keratotomu. W zależności od lokalizacji, głębokości i odległości od siebie nacięć, uzyskuje się różne spłaszczenie centralnej, odpowiedzialnej za refrakcję, części rogówki[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zabiegi polegające na celowym nacinaniu gałki ocznej pacjentów mogące leczyć krótkowzroczność, pochodzą z 1953 roku nad którymi pracował japoński naukowiec Sato[1]. Jednak technika ta została dokładnie opracowana i opisana, przez rosyjskiego okulistę i profesora Rosyjskiej Akademii Nauk Światosława Fiodorowa w 1974 roku[1]. Według źródeł encyklopedycznych profesor Instytutu Moskiewskiego, Fiodorow miał pewnego dnia zauważyć iż: młody chłopiec przywieziony kilka dni wcześniej do szpitala po tym jak stłuczone okulary powbijały się w jego rogówkę, odznaczał się znacznie lepszym wzrokiem niż miało to miejsce przed wypadkiem[1]. Profesor Fiodorow zauważył iż było to związane z nacięciami rogówki wywołanymi odłamkami szkła. Przy wsparciu literatury naukowej na ten temat, opracował swoją metodę operacyjną, wykonywaną przy pomocy diamentowego mikro–skalpela[1].
Początkowo nowa metoda wzbudzała w kręgach medycznych wiele zastrzeżeń. Najsilniej sceptycyzm objawiał się w Stanach Zjednoczonych, gdzie metodę tą określono "Rosyjską ruletką"[1], gdyż podczas operacji istniała możliwość wykonania zbyt głębokiego cięcia które spowodowało by znaczne pogorszenie wzroku, mimo tego technikę tę stosuje się również współcześnie. Sam wynalazca zapytany o opracowaną przez siebie metodę powiedział:
..do tej pory uszczęśliwiłem około 5000 krótkowidzów[1].
