Moko skalny
| Kerodon rupestris[1] | |||
| Wied-Neuwied, 1820 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
moko skalny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Moko skalny[3], dawniej: moko[4] (Kerodon rupestris) – gatunek gryzonia z rodziny kawiowatych występujący we wschodniej Brazylii.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Moko skalny dorasta do 20-40 cm, waży około kilograma. Jego futro jest szarobrązowe, z żółtobrązowym brzuchem i białawym podgardlem. W zależności od osobnika ogon występuje w formie szczątkowej lub zanikł zupełnie.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Moko skalne żywią się roślinami, głównie liśćmi, kwiatami, gałązkami, a także owocami i warzywami. Żyją w niewielkich grupach rodzinnych. Porozumiewają się głosem, w przeciwieństwie do innych gryzoni rzadko stosują sygnały zapachowe. W razie zagrożenia wydają z siebie piski ostrzegające innych członków stada przed niebezpieczeństwem. Moko skalne dożywają zazwyczaj 5 lat, zaobserwowany rekordzista żył 11 lat.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Samice moko skalnego osiągają dojrzałość płciową po nieco ponad 130 dniach życia i od tego momentu są płodne przez cały rok. Zazwyczaj wychowują trzy mioty rocznie, każdy liczący 1-3 młode ważące ok. 85 g. Ciąża trwa średnio 76 dni. Młode są karmione mlekiem średnio 35 dni, choć mogą uzupełniać swoją dietę roślinami już po 2 dniach od narodzin.
Interakcja z człowiekiem[edytuj | edytuj kod]
Moko skalne są łowione przez ludzi dla mięsa. Niekiedy także występują w roli zwierząt domowych, aczkolwiek nie jest to częste zjawisko.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kerodon rupestris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Kerodon rupestris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Animal Diversity web [Dostęp 26 grudnia 2009]
- Smithsonian Zoological Park [Dostęp 26 grudnia 2009]