Kiczora (Tatry Bielskie)
 Masyw Kiczory z grupami wapiennych skał wznoszący się ponad Doliną Międzyścienną | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1283 m n.p.m. |
| Wybitność |
159 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′51,6″N 20°09′41,9″E/49,264333 20,161639
| |
Kiczora (słow. Kýčera[1], Kyčora, czasami Čuba, Kičora, węg. Kicsora) – reglowe wzniesienie o wysokości 1283 m[2] na zachodnim krańcu Tatr Bielskich, na północ od ich głównej grani. Poprzez Międzyścienną Przełęcz łączy się z północną granią Murania (tzw. Zakrywą)[3]. Od zachodniej, południowej i wschodniej strony (po Międzyścienną Przełęcz) jego stoki opadają do Doliny Międzyściennej zataczającej łuk wokół Kiczory. Północne stoki na długości kilku kilometrów opadają do Jaworowego Potoku i na tym odcinku biegnie północna granica Tatr. Dolna część stoków wschodnich opada do Nowej Doliny – tutaj po zachodniej stronie Nowego Potoku znajduje się niewielka i zarastająca Polana pod Kiczorą. Dawniej na polanie tej stały dwa szałasy[4].
Nazwa Kiczora (w różnych odmianach: Kiczera, Kiczura, Kiczara itp.) jest pochodzenia wołoskiego. Wzniesień o tej nazwie jest wiele, nie tylko w Polsce, ale również w całych Karpatach. Zazwyczaj określeniem tym nazywano lesistą górę[3].
Kiczorę całkowicie porasta las z przewagą buków. Znajdują się w nim cztery grupy wapiennych skałek. Najwyższe z nich znajdują się w okolicy Międzyściennej Przełęczy i mają wysokość do 30 m. Przez Kiczorę prowadzi kilka nieznakowanych ścieżek, obecnie jednak jest niedostępna turystycznie – cały jej obszar, jak zresztą całe Tatry Bielskie, jest obszarem ochrony ścisłej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6.