Kino-Cyrk
 Kadr z filmu | |
| Gatunek |
film animowany, |
|---|---|
| Rok produkcji |
1942 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
4 minuty |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
N. Wołkow, |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Produkcja | |
Kino-Cyrk. Animowana satyra w trzech aktach (ros. Кино-Цирк. Мульт-сатира в 3-х аттракционах, Kino-Cyrk. Mult-satira w 3-ch attrakcyonach) – radziecki krótkometrażowy animowany film czarno-biały z 1942 roku w reżyserii Olgi Chodatajewy i Leonida Amalrika nakręcony w czasie II wojny światowej. Propagandowy film animowany o satyrycznym charakterze wyśmiewający wroga, którym był Adolf Hitler i jego sojusznicy[1].
Film wchodzi w skład serii płyt DVD Animowana propaganda radziecka (cz. 2: Faszystowscy barbarzyńcy)[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Seria trzech mini-filmów zatytułowanych Kino-Cyrk była przeznaczona do pokazu na linii frontu w czasie wojny oraz na projekcjach w fabrykach.
Animowana satyra w trzech aktach:
- Akt 1: Treser Adolf i jego pieski
- Akt 2: Hitler u Napoleona
- Akt 3: Żongler Adolf na beczkach z prochem
W pierwszym akcie Hitler rzuca kość swoim trzem pieskom: Benito Mussoliniemu, Miklósowi Horthyemu i Ionowi Antonescu – liderom swoich sojuszników, odpowiednio Włoch, Węgier i Rumunii. W drugim akcie z kolei Hitler pyta grób Napoleona o radę, ale zmarły ciągnie go do grobu. To najbardziej proroczy z trzech aktów, w rzeczywistości bowiem zarówno Napoleon i Hitler zostali pokonani w Rosji. W trzecim akcie natomiast Hitler żongluje zapalonymi pochodniami na stosie beczek z prochem, które reprezentują kraje przez niego zajęte. Kiedy przypadkowo spada jedna z pochodni, beczki eksplodują. Film wyśmiewa Hitlera bardziej niż czyni go groźnym[3].
Przesłanie[edytuj | edytuj kod]
Satyra ma pokazać odbiorcom, iż sojusznicy Hitlera nie mają wolnej woli („Treser Adolf i jego pieski”), los Hitlera jest przesądzony tak jak każdego, kto napadł na ZSRR („Hitler u Napoleona”). Sam führer jest przedstawiony jako błazen igrający z losem, za co zostanie solidnie ukarany („Żongler Adolf na beczkach z prochem”)[4].
Animatorzy[edytuj | edytuj kod]
Nadieżda Priwałowa, Nikołaj Chodatajew, Boris Titow
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wirowska, Anna. Animowane filmy jako narzędzie propagandy politycznej w ZSRR w latach 1941-1942. Doctrina. Political and Scientific studies 7/2010, p. 197-206.
- ↑ "Animowana Propaganda Radziecka": LISTA FILMÓW
- ↑ Kino-Circus, Dr. Grob's Animation Review
- ↑ Jak Sowieci ratowali Marsjan czyli animacja w ZSRR