Klub Konstrukcjonalistów
Klub Konstrukcjonalistów – klub literacki, zapoczątkowany jesienią 1911 roku spotkaniami literatów w Kawiarni Szkockiej we Lwowie. Należeli do niego m.in. Roman Jaworski, Stefania Jaworska[1], Piotr Dunin Borkowski, Roman Zrębowicz i Mieczysław Rettinger. Na zebraniach bywali również czasem Ostap Ortwin i Karol Irzykowski. Wewnętrzny regulamin klubu zakładał elegancję i dystynkcję w ubiorze oraz zachowaniu. Tematy rozmów jego członków były bardzo szerokie, a ich filozofia, tworzona przede wszystkim przez Romana Jaworskiego, obejmowała przede wszystkim kwestie estetyczne. Konstrukcja miała być drogą do ocalenia sztuki w okresie wielorakich zmian, zachodzących w świecie współczesnym. Akcentowano również rolę konstrukcji w procesie twórczości artystycznej[2].
Od 1920 roku w z inicjatywy Romana Zrębowicza, publikowane było w Warszawie czasopismo „Krokwie”, mające być organem Klubu. Pismo to, mające być dwumiesięcznikiem, ukazało się jednak jedynie dwukrotnie w półrocznych odstępach czasu. Tym samym idee Konstrukcjonalistów nie stały się istotnym elementem ówczesnych sporów estetycznych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tomasz Lewandowski, Miscellanea z okresu Młodej Polski, Instytut Badań Literackich, 1995, ISBN 978-83-85605-49-2 [dostęp 2023-08-24] (pol.).
- ↑ Radosław Okulicz-Kozaryn: Gest pięknoducha : Roman Jaworski i jego estetyka brzydoty. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN. Wydaw., 2003, s. 158. ISBN 83-89348-09-8.
- ↑ Radosław Okulicz-Kozaryn: Gest pięknoducha : Roman Jaworski i jego estetyka brzydoty. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN. Wydaw., 2003, s. 161. ISBN 83-89348-09-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Radosław Okulicz-Kozaryn: Gest pięknoducha : Roman Jaworski i jego estetyka brzydoty. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN. Wydaw., 2003. ISBN 83-89348-09-8.