Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Faszczówce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Faszczówce
(nieistniejący)
Касцёл Адведзін Найсвяцейшай Дзевай Марыяй Святой Альжбеты у Фашчаўцы
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół na akwareli Napoleona Ordy z 1877 roku
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Białoruska SRR

Miejscowość

Faszczówka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Symplicjana

Cudowne wizerunki

obraz Matki Bożej Faszczowskiej

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Faszczówce(nieistniejący)”
Ziemia54°08′50″N 30°29′53″E/54,147222 30,498056

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Faszczówce – nieistniejący kościół w Faszczówce na Białorusi. W 1937 roku władze sowieckie zamknęły kościół, a 24 grudnia 1967 r. wysadziły w powietrze. Szczególną czcią wśród miejscowych wiernych cieszyła się znana od 1 połowy XVII w. ikona Matki Bożej Faszczowskiej, uznawana za cudowną. Kościół był jednym z pierwszych na Białorusi, gdzie na początku XX w. zaczęto głosić kazania w języku białoruskim. Według niektórych źródeł kościół miał wezwanie Zesłania Ducha Świętego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1737 r. zaczęto kłaść fundamenty pod murowany kościół i 9 lipca 1738 r. położono kamień węgielny. Wzniesiony kościół poświęcono 7 września 1754 r. Już w 1757 r. zawalił się świeżo postawiony murowany chór muzyczny. W kronice jezuickiej zapisano, że stało się to z winy architekta, lecz nie podano jego nazwiska. Budową kierował w latach 1738-39 br. Jerzy Szyk, który zmarł rażony piorunem na rusztowaniu 6 czerwca 1739 r., a w latach 1747‑57 br. Benedykt Mezmer (zmarł 16 października 1757)[1].

W 1768 roku kościół konsekrował biskup sufragan białoruski Feliks Towiański (biskup pomocniczy diecezji wileńskiej dla Białorusi)[2].

W kościele trwał kult obrazu Najświętszej Maryi Panny Faszczowskiej (Chwaszczowskiej) i przechowywano relikwie św. Symplicjana. Zapisy sięgające 1787 roku stwierdzają: „Najświętsza Bogurodzica, znana od prawie dwóch stuleci z wielu łask i cudów w swoim faszczowskim obrazie, dokonała w tym roku cudownych dowodów swojej macierzyńskiej dobroci”.

13 czerwca 1937 roku, gdy większość miejscowych wiernych wyruszyła na odpust św. Antoniego w Mohylewie, nieznani sprawcy ukradli obraz Matki Bożej znajdujący się w głównym ołtarzu świątyni.

Podczas walk w okolicach wsi w 1941 r. mieszkańcy schronili się w świątyni.

Po II wojnie światowej władze próbowały zrobić w kościele klub, ale ze względu na opór mieszkańców, musiały z tego pomysłu zrezygnować[3]. Według innych źródeł świątynię wykorzystywano do celów gospodarczych, był w niej m.in. spichlerz zakładu "Zahotzierno" dla części rejonu szkłowskiego. Przez pewien czas pełniła funkcję świetlicy wiejskiej, w której odbywały się koncerty artystów ze Szkłowa oraz pokazy filmowe. Później w budynku zrobiono młyn. Przez pewien czas miejscowy kołchoz zaczął składować w kościele siano. Następnie postanowiono zburzyć budynek z powodu złego stanu technicznego, aby nie zagrażał bezpieczeństwu bawiących się w nim dzieci.

24 grudnia 1967 roku świątynia została wysadzona w powietrze przez brygadę saperską z Leningradu[4]. W miejscu zburzonego kościoła stoi obecnie krzyż.

Obecnie w miejscu kościoła przebiega droga z Faszczówki do Starych Czomodanów.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

W kościele znajdowało się jedenaście ołtarzy. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej Faszczowskiej, uznawany za cudowny.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paszenda 2013 ↓, s. 161-162.
  2. Красоўскі 2017 ↓, s. 251.
  3. кс. Караль Тамэцкі, Канстанцін Бендаў. Гісторыя каталіцкага касцёла ў Фашчаўцы (biał.). — Мсціслаў, 2002
  4. Фашчаўка — парафія Адведзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі [online], catholic.by [dostęp 2023-02-01] (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]