Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Żmudzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
A/21 z dnia 22.03.1966
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Żmudź

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Diecezja

Archidiecezja lubelska

Wezwanie

Podwyższenie Krzyża Świętego

Położenie na mapie gminy Żmudź
Mapa konturowa gminy Żmudź, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego”
Ziemia51°01′29,0″N 23°40′19,1″E/51,024722 23,671972

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętegorzymskokatolicki parafialny kościół w Żmudzi, wzniesiony jako cerkiew unicka.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew unicka w Żmudzi została wzniesiona ok. 1753[1]. Po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej miejscową parafię przemianowano na prawosławną. W dwudziestoleciu międzywojennym, najpóźniej od 1923, cerkiew w Żmudzi była czynna i działała przy niej etatowa parafia wchodząca w skład dekanatu chełmskiego prawosławnej diecezji warszawsko-chełmskiej[2].

Po II wojnie światowej budynek sakralny przejęli katolicy, zaś od 1984 dawna cerkiew jest parafialnym kościołem[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Dawna cerkiew w Żmudzi jest budowlą drewnianą o konstrukcji zrębowej, jednonawową. Na wyposażeniu świątyni przetrwała z dawnego wyposażenia cerkiewnego unicka ikona Ukrzyżowania z 1757, wstawiona do głównego ołtarza. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz św. Antoniego, oba z XVIII w.[1].

Dzwonnica kościelna jest budowlą wolno stojącą. Znajduje się na niej jeden dzwon z 1643[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Szlak po atrakcjach ziemi chełmskiej
  2. Grzegorz Jacek Pelica, Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939), Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 43, ISBN 978-83-925882-0-7, OCLC 177030699.