Kościół Santa Trinita

Kościół Świętej Trójcy we Florencji
*Basilica di Santa Trinita*
Państwo	Włochy
Miejscowość	Florencja
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Trójcy Świętej
Dane świątyni
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Florencji Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	Położenie na mapie Włoch Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	Położenie na mapie Toskanii Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	43°46′12,31″N 11°15′03,48″E/43,770086 11,250967
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Santa Trinita – bazylika we Florencji (Włochy).

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Obecny kościół powstał na bazie wcześniejszego budynku wzmiankowanego po raz pierwszy w 1077 roku, leżącego wówczas poza murami miasta. W 1092 roku został on nabyty przez zakon benedyktynów z Vallombrosa. Obecny kształt został nadany w dużej części w XIV wieku, a bogate fragmenty wystroju w wieku XV. Barokowa^[1] fasada kościoła została zbudowana w 1593 roku przez Bernarda Buontalentiego.

Opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany na planie krzyża łacińskiego jako bazylika trzynawowa. Przez gęste ustawienie filarów arkad nawa środkowa jest wyraźnie oddzielona od naw bocznych. Boczne kaplice zostały ustawione na podwyższeniu i graniczą ze ścianami środkowej nawy. Kościół posiada kilkanaście kapliczek ufundowanych przez prywatnych sponsorów, udekorowanych licznymi dziełami sztuki znanych ówczesnych malarzy. Znajduje się tu:

Cappella Sasseti z cyklem fresków związanych z legendami franciszkańskimi (Stygmaty św. Franciszka, Zatwierdzenie reguł zakonnych franciszkanów, Cud św. Franciszka)) autorstwa Domenico Ghirlandaio oraz malowidło ołtarzowe Pokłon pasterzy (1485)^[2] tego samego autora, na którym zamieścił swój autoportret – ciemnowłosego pasterza.

Freski z życia św. Franciszka miały być początkowo wykonane w jednej z kaplic w kościele Santa Maria Novella. Pomysłowi temu sprzeciwiali się rezydujący w świątyni dominikanie. W rezultacie freski powstały w sąsiednim kościele Santa Trinita. Prace powierzono w 1482 roku Ghirlandaio. Po śmierci malarza w kaplicy tej pochowano Francesco Sassettiego i jego żonę, a ich sarkofagi zostały wykonane przez Guliana da Sangalle

Sagrestia, kaplica i mauzoleum Strozzich (1418–1423)
Cappella Scali - grobowiec Benozza Federighiego (ok.1455) autorestwa Lucca della Robbia;
Cappella Bartolini-Salimbeni - cykl fresków legendy maryjnej z ok. 1422 roku autorstwa Lorenzo Monaco - Wygnanie Joachima (po lewej stronie), Spotkanie Joachima z Anną (lewa ściana), Urodziny Marii, Miracle of snow, Przedstawienie w świątyni i Ślub dziewicy, Dormition of the Virgin.
Cappella Cielli-Seringi - obraz Madonna ze świętymi z ok. 1465 autorstwa Neri di Bicci;
Desiderio da Settignano - posąg Marii Magdaleny z 1455 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 108. ISBN 978-83-7575-692-0.
↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 109. ISBN 978-83-7575-692-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rolf C. Wirtz Sztuka i Architektura Florencji wyd. h.f.Ullman, 2005 ISBN 978-3-8331-2302-3
Borsook, Eve (1991). Vincent Cronin (general editor). ed. 'The Companion Guide to Florence'. Harper Collins. pp. 187–191. ISBN 000215139-1.

[1] Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 108. ISBN 978-83-7575-692-0.

[2] Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 109. ISBN 978-83-7575-692-0.

[1]

[2]