Kościół Trójcy Świętej w Witebsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (Farny)
kościół farny
Ilustracja
Kościół farny na Zamku Dolnym w Witebsku w XIX w., Józef Peszka
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Białoruska SRR

Miejscowość

Witebsk

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Trójcy Świętej

Położenie na mapie Witebska
Mapa konturowa Witebska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (Farny)”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (Farny)”
Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (Farny)”
Ziemia55°11′31,1″N 30°12′02,3″E/55,191972 30,200639

Kościół Najświętszej Trójcy w Witebsku (farny) – nieistniejący kościół Mariawitek znajdujący się na Zamku Dolnym w Witebsku. Został wybudowany w 1749 roku, obok cerkwi Zwiastowania Bogurodzicy. Funkcjonował do 1. poł. XIX w. W 2. poł. XIX w. został przebudowany przez rosyjskie władze, a następnie wyburzony przez bolszewików w latach 50. XX wieku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Murowany kościół został zbudowany jako parafialny w 1749 roku, przy nim znajdowała się drewniana plebania. Później należał do zakonu Mariawitek[1]. Po stłumieniu powstania listopadowego, w latach 1842-1844, władze rosyjskie zamknęły kościół z powodu jego bliskiego położenia względem cerkwi Zwiastowania[2]. Wkrótce świątynię przebudowano (rozebrano wieże). W latach 1862-1903 w dawnym kościele mieściło się witebskie centralne archiwum akt dawnych, archiwum rady guberni oraz archiwum kancelarii generał-gubernatora. Kościół ucierpiał podczas II wojny światowej. Pod koniec lat 50., na pocz. 60. XX wieku budynek zburzyły władze sowieckie.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół był pomnikiem architektury baroku wileńskiego. Była to 2-wieżowa, trójnawowa bazylika. Fasada główna była podzielona pilastrami i gzymsami na trzy kondygnacje i pięć przęseł. Po obu stronach frontonu wznosiły się pięciokondygnacyjne wieże.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Кулагін А. М., Касцёл Найсвяцейшай Тройцы і кляштар марыявітак, [w:] Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік, Mińsk: БелЭн, 2008, s. 400.
  2. Губина В. В., Положение православных и католических храмов на Беларуси в ХIХ в. Cравнительный анализ, [w:] Конференции / VI Международные Кирилло-Мефодиевские чтения [online], 2000.