Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Neratovie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Neratovie

Kościół w Neratovie
Państwo	Czechy
Kraj	hradecki
Miejscowość	Neratov v Orlických horách =
Typ budynku	kościół
Styl architektoniczny	barok
Architekt	nieznany
Rozpoczęcie budowy	1723
Ukończenie budowy	1733
Zniszczono	1945
Położenie na mapie kraju hradeckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Neratovie
Położenie na mapie Czech Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Neratovie
50,22°N 16,55°E

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Neratovie – zabytkowy kościół wybudowany w Neratovie.

Historia

Kamień węgielny pod budowę barokowego kościoła położył właściciel majątku Rokytnice Johann Karl hr. von Nostitz-Rhieneck (1673-1740) 14 sierpnia 1723, w wigilię Wniebowzięcia NMP. Stało się to w obecności zarządcy majątku, proboszcza i kapelana, a także mistrza budowlanego Karla Antona Reina, który pochodził z Włoch i osiedlił się w majątku, gdzie się ożenił i miał bliskie związki z właścicielem dominium. Reina wybudował kościół pw. św. Jana Nepomucena w miejscowości Vrchní Orlice, uczestniczył również w powstaniu pałacu w Rokytnicach. Pod koniec życia był budowniczym prałatury klasztoru Hradisko. W 1730 został śmiertelnie ranny podczas budowy kościoła w Neratovie. Został zastąpiony przez budowniczego kłodzkiej twierdzy Jakoba Carova, który rozpoczęte prace zakończył. Kościół konsekrowano w dzień św. Bartłomieja, 24 sierpnia 1733. Drobne roboty budowlane trwały do ​​1749.

Architektura

Kościół ma 48 m długości, 19 m szerokości i około 18-20 m wysokości. Fasada i wejście główne zorientowane są na południe, prezbiterium na północ. Stare kroniki wskazują, że dzięki tej orientacji promień słońca w Boże Narodzenie o godz. 12.00 nachodził na tabernakulum. Konstrukcja kościoła zawiera wypukłą fasadę z dwiema pochyłymi wieżami, rzut w formie krzyża, wewnątrz widoczne jeszcze wklęsłe wnęki pilastry itp. Jest to obiekt grupy czeskiego baroku z bardzo delikatnym dotykiem pewnej prowincjonalności, co daje rustykalny wygląd. Ivo Kořán swoim studium: „Barok pod Orlickými horami” opisuje kościół w sąsiedztwie, który przypisywany jest włoskiemu architektowi Giovanniemu Battiście Alliprandiemu, który zaprojektował m.in. kościół pw. św. Krzyż w Litomyšlu (1714-1720), znajdujący się bardzo blisko kościoła w Neratovie (podobny plan piętra, koncepcja elewacji i inne cechy). Można również wyrazić przypuszczenie, że architektura opisywanego kościoła jest autorstwa anonimowego naśladowcy projektanta kościoła klasztornego w Litomyšlu (najprawdopodobniej byłby to wówczas mistrz budowniczy Karl Anton Reina). Nad wejściem znajduje się kartusz z herbami: Johanna Karla von Nostitz-Rhieneck (L), fundatora świątyni i jego żony Anny Charlotty Fuchs von Bimbach und Dornheim, wykonany przez kamieniarza z Žamberka.

• 
  Kartusz z herbami
• 
  Kościół, wnętrze
• 
  Herb Nostitz-Rhieneck
• 
  Kościół w Litomyšlu