Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie

Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie
	247 z 6.04.1961
	kościół filialny
	; Widok od strony wieży
Państwo	Polska
Miejscowość	Boryszyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
	Parafia św. Mikołaja w Kaławie
Wezwanie	Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny
Historia
Data zakończenia budowy	1648
Poprzednie wyznanie	luteranizm (do 1945)
Dane świątyni
Styl	barok
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Lubrza Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie
	Położenie na mapie Polski Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie
	Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie
	Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie
	52°21′26″N 15°26′48″E/52,357306 15,446694
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Boryszynie – budowla barokowa we wsi Boryszyn, w powiecie świebodzińskim, w województwie lubuskim, będąca kościołem filialnym parafii św. Mikołaja w Kaławie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W średniowieczu templariusze lub joannici zbudowali w Boryszynie świątynię^[1]. Podczas Reformacji stał się w 1520 kościołem ewangelickim^[1]. W miejsce tej budowli wzniesiono w 1648 obecny kościół. W XVII wieku dobudowano do niego wieżę (1690) oraz wyposażono go w barokowy sprzęt^[1]. Budowlę remontano w latach 1709, 1711 i 1901^[2].

Po II wojnie światowej jako kościół ewangelicki został przejęty przez katolików. 25 marca 1945 został poświęcony na potrzeby kultu katolickiego^[1].

Obecnie jest kościołem filialnym parafii w Kaławie^[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budowlę zbudowano na planie prostokąta z drewna. Jest pokryta trójspadowym dachem. Od zachodu przylega go niej kwadratowa wieża z iglicą, od południa dwa przedsionki w konstrukcji szkieletowej, od północy murowana zakrystia i szkieletowa klatka schodowa. Dachy są pokryte blachą^[1].

W 2. połowie XX wieku we wnętrzu kościoła:

"usunięta została empora wschodnia, a ołtarz, który ją poprzedzał, został przesunięty do ściany prezbiterialnej. Z konstrukcji samego ołtarza usunięto kosz ambonowy. Pod koniec lat 60. lub na początku kolejnej dekady dokonano wymiany pokrycia dachowego (z łupka na blachę). Pokrycie dachowe wymieniono również 20 lat później. Przy tej okazji przeprowadzono konserwację elementów drewnianych, otynkowano wypełnienia konstrukcji szkieletowej przybudówek."^[1].