Kościół ewangelicki w Rydzynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół ewangelicki
519/Wlkp/A z dnia 18.06.2007 r.[1]
dawny kościół parafialny
Ilustracja
Kościół ewangelicki w Rydzynie (2012)
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Rydzyna

Wyznanie

ewangelicyzm

Kościół

Ewangelicki Kościół Unijny

Wezwanie

św. Krzyża

Położenie na mapie Rydzyny
Mapa konturowa Rydzyny, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki”
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego
Mapa konturowa powiatu leszczyńskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki”
Położenie na mapie gminy Rydzyna
Mapa konturowa gminy Rydzyna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki”
Ziemia51°47′22,08″N 16°39′55,08″E/51,789467 16,665300

Kościół ewangelicki w Rydzynie – świątynia dawnej parafii Ewangelickiego Kościoła Unijnego położona przy ul. Wolności w Rydzynie. Obecnie pełni funkcję sali koncertowej[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt został zbudowany w latach 1779-1783 według projektu I. Graffa w stylu późnobarokowym. Pierwotnie nosił nazwę św. Jakuba, później Świętego Krzyża.

W okresie II Rzeczypospolitej kościół był we władaniu parafii należącej do superintendentury Leszno Ewangelickiego Kościoła Unijnego[3].

Po długim okresie zaniedbania, w 1996 kościół został wyremontowany i zaadaptowany na salę koncertową[2]

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wzniesiony z czerwonej cegły, nieotynkowany. Posiada trójspadowy dach. Wieża jest zakończona kopulastym hełmem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-10-03].
  2. a b Informacja o kościele ewangelickim w Rydzynie (dostęp: 15-11-2014).
  3. Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 328.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]