Kod sterujący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kod sterujący, znak sterujący (ang. control code, control character) – kod, który w danym kodowaniu znaków nie przenosi informacji o samym znaku, ale służy do sterowania urządzeniem przetwarzającym dane, np. drukarką, terminalem czy modemem.

Jeśli urządzenie, do którego został wysłany znak, rozpozna kod sterujący (lub sekwencję takich kodów), wykonuje odpowiadające mu działanie. Działanie to zależy od urządzenia, do którego kod zostanie wysłany, np. kodowi 10 (LF), szesnastkowo 0x0A, odpowiada polecenie przejścia do nowej linii w przypadku ekranu, a w przypadku drukarki – wysunięcie papieru o jeden wiersz.

W systemie kodowania ASCII kody sterujące to pierwsze 32 kody, czyli znaki o numerach od 0 do 31 (szesnastkowo 0x00–0x1F), i kod 127 (szesnastkowo 0x7F) o nazwie DEL. Większość pozostałych systemów kodowania jest zgodna wstecz z ASCII (np. CP852, CP1250, ISO-8859, Unicode), więc kody sterujące w tych systemach zwykle mają identyczne wartości.

Kody sterujące w ASCII
  x0 x1 x2 x3 x4 x5 x6 x7 x8 x9 xA xB xC xD xE xF
0x NUL SOH STX ETX EOT ENQ ACK BEL BS HT LF VT FF CR SO SI
1x DLE DC1 DC2 DC3 DC4 NAK SYN ETB CAN EM SUB ESC FS GS RS US
7x DEL

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]