Kolarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 – omnium mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2020
Kolarstwo (torowe)
Omnium mężczyzn
Złoty medal

Wielka Brytania Matthew Walls

Srebrny medal

Nowa Zelandia Campbell Stewart

Brązowy medal

Włochy Elia Viviani

Omnium mężczyzn na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio rozgrywany był na torze Izu Velodrome w dniu 5 sierpnia.

Format[edytuj | edytuj kod]

Jest to wielobój składający się z 4 różnych konkurencji. Za zwycięstwo w każdej z 3 konkurencji (oprócz wyścigu punktowego) otrzymuje się 40 punktów, za 2. miejsce dwa punkty mniej itd. aż do miejsca 20 za każde następne miejsce zawodniczka otrzymuje 1 pkt. Punkty zdobyte w wyścigu punktowym doliczane są do punktów zgormadzonych w poprzednich trzech konkurencjach. Zwycięzcą zostaje zawodnik z największą liczbą punktów. W skład konkurencji wchodzą:

  • scratch na 10 km; zawodnicy startują razem i wygrywa ten, który pierwszy przekroczy linię mety
  • wyścig tempowy - rozgrywa się go na dystansie 40 okrążeń. Polega na tym, że po przejechaniu 5 rund każda kolejna honorowana jest jednym punktem dla pierwszego zawodnika przekraczającego linię mety. Za nadrobienie okrążenia tradycyjnie otrzymuje się 20 pkt.
  • wyścig eliminacyjny; odpada ostatni zawodnik po każdych 2 okrążeniach
  • wyścig punktowy na 20 km


Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Czas w Tokio UTC+09:00

Data Godzina Runda
5 sierpnia 2021 15:30 Scratch race
16:27 Wyścig tempowy
17:07 Wyścig eliminacyjny
17:55 Wyścig punktowy

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Scratch[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Strata okrążenia Punkty
1. Wielka Brytania Matthew Walls 40
2. Francja Benjamin Thomas 38
3. Holandia Jan-Willem van Schip 36
4. Kazachstan Artiom Zacharow 34
5. Dania Niklas Larsen 32
6. Australia Sam Welsford -1 30
7. Nowa Zelandia Campbell Stewart -1 28
8. Japonia Eiya Hashimoto -1 26
9. Szwajcaria Théry Schir -1 24
10. Stany Zjednoczone Gavin Hoover -1 22
11. Belgia Kenny De Ketele -1 20
12. Niemcy Roger Kluge -1 18
13. Włochy Elia Viviani -1 16
14. Polska Szymon Sajnok -1 14
15. Hiszpania Albert Torres -1 12
16. Irlandia Mark Downey -1 10
17. Grecja Christos Wolikakis -1 8
18. Białoruś Jauhienij Karalok -1 6
19. Austria Andreas Müller -1 4
20. Południowa Afryka David Maree -2 2

Wyścig tempowy[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Punkty wyścigowe Punkty
1. Holandia Jan-Willem van Schip 30 40
2. Francja Benjamin Thomas 23 38
3. Wielka Brytania Matthew Walls 23 36
4. Szwajcaria Théry Schir 23 34
5. Stany Zjednoczone Gavin Hoover 22 32
6. Dania Niklas Larsen 22 30
7. Belgia Kenny De Ketele 21 28
8. Włochy Elia Viviani 21 26
9. Polska Szymon Sajnok 21 24
10. Hiszpania Albert Torres 21 22
11. Niemcy Roger Kluge 3 20
12. Nowa Zelandia Campbell Stewart 2 18
13. Australia Sam Welsford 1 16
14. Białoruś Jauhienij Karalok 1 14
15. Kazachstan Artiom Zacharow 1 12
16. Japonia Eiya Hashimoto 1 10
17. Grecja Christos Wolikakis 0 8
18. Południowa Afryka David Maree 0 6
19. Irlandia Mark Downey -20 4
20. Austria Andreas Müller -20 2

Wyścig eliminacyjny[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Punkty
1. Włochy Elia Viviani 40
2. Wielka Brytania Matthew Walls 38
3. Szwajcaria Théry Schir 36
4. Holandia Jan-Willem van Schip 34
5. Nowa Zelandia Campbell Stewart 32
6. Francja Benjamin Thomas 30
7. Hiszpania Albert Torres 28
8. Dania Niklas Larsen 26
9. Australia Sam Welsford 24
10. Belgia Kenny De Ketele 22
11. Stany Zjednoczone Gavin Hoover 20
12. Japonia Eiya Hashimoto 18
13. Kazachstan Artiom Zacharow 16
14. Grecja Christos Wolikakis 14
15. Południowa Afryka David Maree 12
16. Polska Szymon Sajnok 10
17. Niemcy Roger Kluge 8
18. Białoruś Jauhienij Karalok 6
19. Irlandia Mark Downey 4
20. Austria Andreas Müller 2

Wyniki końcowe[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik SR TR ER PR Suma punktów
sprint okrążenia miejsce
złoto Wielka Brytania Matthew Walls 40 36 38 19 20 2 153
srebro Nowa Zelandia Campbell Stewart 28 18 32 11 40 17 129
brąz Włochy Elia Viviani 16 26 40 22 20 4 124
4. Francja Benjamin Thomas 38 38 30 12 19 118
5. Dania Niklas Larsen 32 30 26 5 20 13 113
6. Holandia Jan-Willem van Schip 36 40 34 2 7 112
7. Szwajcaria Théry Schir 24 34 36 15 1 109
8. Stany Zjednoczone Gavin Hoover 22 32 20 5 20 8 99
9. Niemcy Roger Kluge 18 20 8 5 40 12 91
10. Hiszpania Albert Torres 12 22 28 2 20 11 84
11. Australia Sam Welsford 30 16 24 9 3 79
12. Białoruś Jauhienij Karalok 6 14 6 10 40 10 76
13. Belgia Kenny De Ketele 20 28 22 6 70
14. Kazachstan Artiom Zacharow 34 12 16 15 62
15. Japonia Eiya Hashimoto 26 10 18 5 54
16. Polska Szymon Sajnok 14 24 10 14 48
17. Irlandia Mark Downey 10 4 4 9 18
18. Austria Andreas Müller 4 2 2 16 8
19. Południowa Afryka David Maree 2 6 12 3 -40 18 -17
20. Grecja Christos Wolikakis 8 8 14 DNF

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]