Komórki Renshawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komórki Renshawa – rodzaj interneuronów rdzeniowych[1].

Komórki Renshawa leżą w rogach brzusznych rdzenia kręgowego ssaków[1]. Położone są przyśrodkowo od motoneuronów[2]. Wczesne badania umieściły je w Renshaw cell area w blaszce brzusznej VII[1]. W porównaniu z motoneuronami czy interneuronami hamującymi miały krótsze dendryty, mniej skomplikowanej budowy[3]. Komórki te odróżniały się licznymi i złożonymi klasterami gefiryny, białka wiążącego postsynaptyczne receptory glicynergiczne[4].

Komórki te uczestniczą w hamowaniu α-motoneuronów rdzeniowych. Aktywują się w odpowiedzi na pobudzenie kolaterali aksonów motoneuronów. Wysyłają wówczas serię impulsów wysokiej częstotliwości. Łączą się synaptycznie z interneuronami hamującymi typu Ia, ale też z neuronami brzusznymi rdzeniowo-móżdżkowymi, α-motoneuronami i innymi komórkami Renshawa[1].

Komórki te opisał po raz pierwszy Birdsey Renshaw(inne języki), którego nazwisko noszą obecnie. Jego publikacje datują się na lata 40. XX wieku[1]. Opisywał w nich kolaterale aksonów motoneuronów przekazujące informacje zwrotne u kotów znieczulonych barbituranami[5] oraz przewodzenie impulsów u kotów i królików[6]. Istnienie opisanych przez Renshawa komórek podawano jednak w wątpliwość. Dowody na ich istnienie zdobył i opublikował w 1971 r. W.D. Willis[1][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Francisco J. Alvarez, Robert E.W. Fyffe, The continuing case for the Renshaw cell, „Journal of Physiology”, 584, 2007, s. 31–45, DOI10.1113/jphysiol.2007.136200, PMID17640932 (ang.).
  2. R.C. Thomas, V.J. Wilson, Precise Localization of Renshaw Cells with a New Marking Technique, „Nature”, 206 (980), 1965, s. 211–213, DOI10.1038/206211b0, PMID4157758 (ang.).
  3. T.V. Bui i inni, Comparison of the Morphological and Electrotonic Properties of Renshaw Cells, Ia Inhibitory Interneurons, and Motoneurons in the Cat, „Journal of Neurophysiology”, 90 (5), 2003, s. 2900–2918, DOI10.1152/jn.00533.2003, PMID12878716 (ang.).
  4. Francisco J. Alvarez i inni, Cell-type specific organization of glycine receptor clusters in the mammalian spinal cord, „The Journal of Comparative Neurology”, 379 (1), 1997, s. 150–170, DOI10.1002/(SICI)1096-9861(19970303)379:1<150::AID-CNE10>3.0.CO;2-T, PMID9057118 (ang.).
  5. Birdsey Renshaw, Influence of discharge of motoneurons upon excitation of neighboring motoneurons, „Journal of Neurophysiology”, 4 (2), 1941, s. 167–183, DOI10.1152/jn.1941.4.2.167 (ang.).
  6. Birdsey Renshaw, Central effects of centripetal impulses in axons of spinal ventral roots, „Journal of Neurophysiology”, 9 (3), 1946, s. 191–204, DOI10.1152/jn.1946.9.3.191 (ang.).
  7. W.D. Willis, The Case for the Renshaw Cell;pp. 5–26, „Brain, Behavior and Evolution”, 4 (1), 1971, s. 5–26, DOI10.1159/000125422, PMID4331276 [dostęp 2023-10-03] (ang.).