Komin w Studnisku Rzędkowickim
50°34′23″N 19°29′24″E/50,573056 19,490000| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
14,5 m |
| Głębokość |
11,5 m |
| Deniwelacja |
2,5 |
| Wysokość otworów |
ok. 430 m n.p.m. |
| Kod |
J.Cz.III-05.20 |
Położenie na mapie gminy Włodowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego  | |
| 50°34′23″N 19°29′24″E/50,573056 19,490000
| |
| Strona internetowa | |
Komin w Studnisku Rzędkowickim – studnia krasowa (czasami nazywana kominem) w skale Studnisko w grupie Skał Rzędkowickich na Wyżynie Częstochowskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Administracyjnie należy do miejscowości Rzędkowice w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice[2].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Jest to krasowa studnia w zbudowanej z wapienia skale o wysokości około 16 m. Od jej nazwy pochodzi nazwa skały. Górny otwór studni znajduje pod wierzchołkiem skały i z dołu jest niewidoczny. Dojście do niego jest łatwe ścieżką po zachodniej i północnej stronie skały. Studnia jest pionowa, ma wysokość około 10 m, średnicę około 2,5 m i opada do poziomu terenu. Ma gładkie, myte ściany, a w jej północnej części znajduje się wyraźne pęknięcie. U zachodniej podstawy skały znajduje się półokrągły otwór, przez który można wejść na dno studni[1].
Studnia jest sucha i w całości oświetlona rozproszonym światłem słonecznym. Brak w niej roślin. Namulisko złożone z wapiennego gruzu zmieszanego z próchnicą[1].
Zarówno skała Studnisko, jak i Studnia są obiektem wspinaczki skalnej. Najłatwiejsza droga wspinaczkowa w studni prowadzi pęknięciem i ma III w skali polskiej. Obok, na gładkich ścianach studni znajdują się inne, znacznie trudniejsze drogi[1].
-
Wejście do studni -
Studnia od dołu -
Studnisko -
Wspinaczka w studni -
Studnia od góry
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Historia dokumentacji[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy studnię opisali Kiełkowscy w 1978 r. przewodniku wspinaczkowym. Nadali jej nazwę jaskinia J1. W lutym 1980 r. K. Mazik pomierzył obiekt nadając mu nazwę „Schronisko Komin w Studnisku”. Plan sporządzili K. Mazik i J. Zygmunt[1].
U południowo-wschodniej podstawy Studniska znajduje się jeszcze duża nyża o nazwie Schronisko pod Studniskiem Rzędkowickim[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jerzy Zygmunt, Komin w Studnisku Rzędkowickim, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-08-06].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-08-06].
- ↑ Jerzy Zygmunt, Schronisko pod Studniskiem Rzędkowickim, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-08-06].