Konrad von Maurer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konrad von Maurer

Konrad von Maurer (ur. 29 kwietnia 1823 we Frankenthal, zm. 16 września 1902 w Monachium) – niemiecki historyk prawa[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Georga Ludwiga von Maurera, niemieckiego polityka i historyka[1].

Od 1847 był profesorem prawa na uniwersytecie w Monachium. Znawca historii prawa nordyjskiego. Prace jego z tej dziedziny mają ogromne znaczenie. Został w 1876 odznaczony Bawarskim Orderem Maksymiliana za Naukę i Sztukę. W tymże roku został nobilitowany[1].

Wybrane dzieła[1][edytuj | edytuj kod]

  • Die Bekehrung des norwegischen Stammes zum Christentum (1855-1856)
  • Island von seiner ersten Entdeckung bis zum Untergang des Freistaates (1874)
  • Isländische Volkssagen der Gegenwart (1860)
  • Zur isländischen Rechtsgeschichte (1862)
  • Isländisches Kirchenrecht (1865)
  • Zur politischen Geschichte Islands (1880)
  • Über die verschidenen Methoden der rechtsgeschichtlichen Forschung (1886)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Karl Dickopf, Maurer, Konrad von, „Neue Deutsche Biographie”, 16, 1990, s. 437 [dostęp 2021-02-02] (niem.).