Konwój BC-2
| II wojna światowa | |||
 HMS „Rockrose” (K51) | |||
| Czas |
31 lipca – 3 sierpnia 1943 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
Dążenie do przerwania dostaw wojennych aliantów przez Niemców | ||
| Wynik |
Zwycięstwo Niemców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
BC-2 – konwój morski z okresu II wojny światowej transportujący alianckie zaopatrzenie wojenne z Beiry do Durbanu. Pomimo silnej eskorty konwój stracił holenderski statek handlowy SS „Mangkalihat”, który został storpedowany 1 sierpnia 1943 roku przez niemiecki okręt podwodny U-198.
Konwój i jego eskorta[edytuj | edytuj kod]
W skład konwoju BC-2[a] wchodziły cztery statki handlowe: dwa brytyjskie (nowy, pochodzący z 1943 roku „English Prince” o pojemności 7275 BRT i zbudowany w 1914 roku „Steaua Romana” o pojemności 5311 BRT); zbudowany w 1926 roku norweski „Bronnoy” (4791 BRT) i pochodzący z 1928 roku holenderski „Mangkalihat” (8457 BRT)[2]. Eskortę konwoju stanowiło pięć brytyjskich okrętów: korwety HMS „Freesia” (K43) i HMS „Rockrose” (K51) oraz trzy uzbrojone trawlery HMT[b] „Arctic Explorer”, HMT „Le Tigre” i HMT „Northern Chief”[3][4].
Przebieg operacji[edytuj | edytuj kod]
Konwój rozpoczął swój rejs w sobotę, 31 lipca 1943 roku, opuszczając Beirę i kierując się w stronę Durbanu[2][c]. 1 sierpnia niemiecki U-Boot U-198 zauważył jednostki pływające konwoju BC-2[4]. Podczas pierwszego ataku okręt wystrzelił dwie torpedy w kierunku statków, jednak obie okazały się niecelne[4]. Niezrażony niepowodzeniem dowódca U-198 posłał o godzinie 18:51 w kierunku konwoju trzecią torpedę, która po 4 minutach i 10 sekundach trafiła w największy statek, którym był holenderski parowiec „Mangkalihat” (na pozycji 25°06′S 34°14′E/-25,100000 34,233333)[4][5][d]. Uszkodzoną jednostkę próbowano holować w stronę pobliskiego wybrzeża, jednak operacja nie powiodła się i „Mangkalihat” został utracony[3][4]. Po utracie największego statku konwój już bez przeszkód dotarł do Durbanu, osiągając port przeznaczenia 3 sierpnia[2].
Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]
Liczący cztery statki handlowe i pięć okrętów eskorty konwój BC-2 utracił jedną jednostkę o pojemności 8457 BRT – SS „Mangkalihat”, zatopiony przez U-198. U-Boot po ataku wycofał się niezauważony nie odnosząc żadnych uszkodzeń[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Allied Convoy Codes ↓.
- ↑ a b c Convoy BC.2 ↓.
- ↑ a b Kindell 1943 ↓.
- ↑ a b c d e f g Helgason ↓.
- ↑ Borowiak i Kasperski 2018 ↓, s. 455.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Borowiak, Tadeusz Kasperski: U-Booty typu IX. Oceaniczna broń podwodna Hitlera. Oświęcim: Napoleon V, 2018. ISBN 978-83-7889-612-8.
- Patrick Clancey: Allied Convoy Codes. naval-history.net. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
- Arnold Hague: Convoy BC.2 (Beira series). convoyweb.org.uk. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Convoy BC-2. uboat.net. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
- Don Kindell: EASTERN FLEET - July to December 1943. Naval History Homepage. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).