Konwój PK-20
| II wojna światowa bitwa o Atlantyk | |||
 U-995 | |||
| Czas |
grudzień 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
Dążenie do przerwania dostaw wojennych aliantów przez Niemców | ||
| Wynik |
Zwycięstwo Niemców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
PK-20 – konwój morski z okresu II wojny światowej z Pieczengi do Zatoki Kolskiej. Pomimo licznej eskorty konwój stracił radziecki statek handlowy „Proletarij”, który został storpedowany 5 grudnia 1944 roku przez niemiecki okręt podwodny U-995.
Konwój i jego eskorta[edytuj | edytuj kod]
W skład konwoju PK-20[a] wchodziły 3 radzieckie statki: „Selenga”, „Spartak” i „Proletarij”[2]. Eskortę konwoju stanowiło sześć radzieckich okrętów: cztery patrolowce typu BO i dwa ścigacze okrętów podwodnych typu MO[2].
Przebieg operacji[edytuj | edytuj kod]
Konwój rozpoczął swój rejs w grudniu 1944 roku, opuszczając Pieczengę i kierując się w stronę Zatoki Kolskiej[2]. 4 grudnia konwój został zauważony przez niemiecki okręt podwodny U-995[2]. 5 grudnia o godzinie 0:15 znajdujący się od strony lądu U-Boot wystrzelił w kierunku zbudowanego w 1905 roku parowca „Proletarij” (o pojemności 1123 BRT[b]) pojedynczą torpedę FAT, która trafiła statek około 15 mil na północ od Przylądka Cypnawołok[3]. O godzinie 2:03 okręt podwodny wystrzelił kolejną torpedą, która także okazała się celna, jednak statek nie tonął[3]. U-995 wystrzelił więc trzecią torpedę, która spowodowała zatonięcie statku o godzinie 4:16 na pozycji 69°57′N 32°53′E/69,950000 32,883333[3][4]. Na pokładzie statku oprócz 33 członków załogi i 10 artylerzystów przebywało także 13 pasażerów; w katastrofie zginęło 21 członków załogi, sześciu artylerzystów i dwóch pasażerów, którzy zamarzli w lodowatej wodzie (w tym kapitan Paweł G. Iżmiakow, który wprawdzie został uratowany, ale zmarł w wyniku hipotermii[3]. Rozbitkowie, którzy przeżyli, zostali uratowani przez ścigacz okrętów podwodnych MO-426[2][3]. Dwa eskortowce bezskutecznie poszukiwały napastnika, który zdołał oddalić się od miejsca ataku, a konwój podążył dalej ochraniany przez pozostałe trzy jednostki[2].
Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]
Liczący trzy statki handlowych i sześć okrętów eskorty konwój PK-20 utracił jeden statek handlowy o pojemności 1123 BRT – „Proletarij”, który został zatopiony przez U-995. U-Boot po ataku wycofał się nie odnosząc żadnych uszkodzeń[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Convoy system ↓.
- ↑ a b c d e f g Helgason ↓.
- ↑ a b c d e Proletarij ↓.
- ↑ Borowiak 2009 ↓, s. 548.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Petsamo (Pieczenga) - Zatoka Kolska[1].
- ↑ Borowiak 2009 ↓, s. 548 podaje, że statek miał pojemność 2492 BRT.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Borowiak: Żelazne rekiny Dönitza. T. 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2009. ISBN 978-83-7020-406-8.
- Guðmundur Helgason: Convoy PK-20. uboat.net. [dostęp 2019-04-11]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: The Convoy system. uboat.net. [dostęp 2019-04-11]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Proletarij. uboat.net. [dostęp 2019-04-11]. (ang.).