Korowódka dębówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korowódka dębówka
Thaumetopoea processionea
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Podkrólestwo

tkankowce właściwe

Nadtyp

pierwouste

Typ

stawonogi

Podtyp

sześcionogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

garbatkowate

Podrodzina

korowódkowate

Gatunek

korowódka dębówka

Korowódka dębówka (Thaumetopoea processionea) – gatunek niewielkiego motyla nocnego z podrodziny korowódkowatych.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Przednie skrzydło osiąga długość 1,3 cm u samca i 1,6 cm u samicy. Skrzydła są brunatnoszare z niezbyt wyraźnym rysunkiem, lepiej widocznym u samca. Ciało dość krępe, ubarwione podobnie jak skrzydła.

Środowisko, rozmieszczenie i gęstość zasiedlenia[edytuj | edytuj kod]

Korowódki zamieszkują lasy dębowe niemal całej Europy (nie występują na północ od Niziny Północnoniemieckiej). Motyl ten spotykany jest rzadko i lokalnie, jedynie w niektórych latach pojawia się masowo.

Rośliny żywicielskie[edytuj | edytuj kod]

Korowódka dębówka, jak wskazuje nazwa, żywi się liśćmi dębów (Quercus sp.).

Okres występowania[edytuj | edytuj kod]

Imago

Motyl wydaje jedno pokolenie rocznie, dorosłe motyle (imago) latają w lipcu i na początku sierpnia. Zimują jaja. Gąsienice pojawiają się w maju i można je spotkać do czerwca. Od pierwszego dnia życia są chronione przez występujące na ich ciałach małe, trujące włoski, roznoszone również przez wiatr i wywołujące silne podrażnienia u ludzi i zwierząt.

Charakterystyczne zachowanie gąsienic[edytuj | edytuj kod]

Gąsienice skupiają się w ciągu dnia w kłębowiska, mogące osiągać wielkość głowy dziecka. Gdy zapada zmierzch, długimi korowodami w kilku rzędach wędrują po pniu drzewa w kierunku jego korony. Każda z nich utrzymuje kontakt dotykowy z poprzednią, a rozerwaniu się grupy zapobiega nitka przędzy. W wypadku odłączenia się pojedynczej gąsienicy, szuka ona pozostałych aż do skutku. Żerowanie trwa aż do świtu (małe liście są zjadane doszczętnie, a z dużych pozostaje unerwienie), po czym gąsienice wracają, ponownie jedna za drugą, do gniazda.