Koszt długu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Koszt długu (ang. cost of debt), zwany też kosztem kapitału obcego (np. kredytu lub obligacji) – w ujęciu strumieniowym są to odsetki. Koszt kapitału obcego wyraża oczekiwaną stopę zwrotu w podokresie (zwykle roku) przez wierzycieli, skorygowaną o wartość tarczy podatkowej z tytułu wykorzystania kapitału obcego[1]. Koszt kapitału obcego jest kluczową (obok kosztu kapitału własnego) częścią składową średniego ważonego kosztu kapitału (WACC) wykorzystywanego jako współczynnik dyskontujący przy wycenie przedsiębiorstw[2]. Możemy wyrazić również koszt długu w ujęciu procentowym, który jest żądaną przez wierzycieli stopą zwrotu z tytułu ponoszenia przez wierzyciela ryzyka kredytowego (ang. default risk), tj. ryzyka związanego z terminowym otrzymywaniem odsetek i rat kapitałowych. W tym przypadku jest to koszt długu przed opodatkowaniem (koszt brutto kapitału obcego) – Koszt długu po opodatkowaniu (ekonomiczny koszt długu, koszt netto kapitału obcego) – ekon – jest to koszt długu uwzględniający korzyści wynikające z tzw. tarczy podatkowej odsetkowej (T) i można go przedstawić za pomocą następującej formuły:

gdzie:
– koszt długu (koszt kapitału obcego)
– wartość odsetek
– stawka podatku dochodowego

Odsetki od kapitału obcego stanowią w przedsiębiorstwie koszt finansowy powodujący zmniejszenie podstawy opodatkowania, a zatem zmniejszają podatek dochodowy i w konsekwencji koszt netto kapitału obcego (jest to tzw. osłona podatkowa lub tarcza podatkowa).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Koszt kapitału obcego – Metody wyceny – WycenyFirm.pl [online], wycenyfirm.pl [dostęp 2019-07-17].
  2. Koszt kapitału obcego [online], Inwestycje Giełdowe, 24 kwietnia 2014 [dostęp 2019-07-17] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]