Kotlinka pod Żabim Koniem
Kotlinka pod Żabim Koniem (niem. Froschseekar, słow. Kotlinka pod Žabím koňom, węg. Felső-Békástavi-katlan[1]) – niewielka kotlinka będąca środkowym z trzech górnych pięter Doliny Żabiej Mięguszowieckiej (odgałęzienie Doliny Mięguszowieckiej). Jej ograniczenie tworzą[2]:
- od północy – grań główna Tatr Wysokich na odcinku od Żabiej Turni Mięguszowieckiej po południowo-wschodni wierzchołek Rysów
- od zachodu – południowa grań Żabiej Turni Mięguszowieckiej z Tylkową Przełączką i Tylkową Turniczką
- od wschodu – południowo-zachodnia grzęda południowo-wschodniego wierzchołka Rysów. Oddziela ona Kotlinkę pod Żabim Koniem od Kotlinki pod Wagą – drugiego górnego piętra Żabiej Doliny Mięguszowieckiej[2].
Kotlinka pod Wagą jest osiowym przedłużeniem głównej doliny. Jest pokryta piargami. Brak w niej typowego dla górnych pięter Tatr skalnego progu. Od wschodu, kilkadziesiąt metrów powyżej dna kotlinki znajduje się pokryty piargami Taras pod Rysami[2].
Po raz pierwszy turystycznie kotlinkę zwiedzili Viktor Lorenz z przewodnikiem Janem Rumanem młodszym w sierpniu 1875 roku, a zimą Alfred Grosz i Theoblad Kregczy 26 marca 1913 r. Obecnie przez kotlinkę chodzą taternicy w drodze na Żabiego Konia, a jej dolnym skrajem biegnie znakowany szlak turystyczny na Rysy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Rysy. Przewodnik szczegółowy, tom 9, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-027-X