Kościół Miłosierdzia Bożego w Krakowie (Nowy Prokocim)
| kościół parafialny | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres |
ul. Kurczaba 5 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
 50°00′53,63″N 20°00′15,87″E/50,014897 20,004408
| |||||||||
Kościół Miłosierdzia Bożego w Krakowie – kościół rzymskokatolicki należący do dekanatu Kraków-Prokocim archidiecezji krakowskiej na Osiedlu Nowy Prokocim przy ul. Kurczaba.
Kościół, a wcześniej kaplica, powstał w latach 1988–1999. Jest to budowla o wymiarach: 32 m. szerokości i 36 m. długości, ma ponad 1600 m² i może pomieścić do 3000 osób (700 miejsc siedzących).
Parafia Miłosierdzia Bożego[edytuj | edytuj kod]
Do parafii należą mieszkańcy ulic: Jerzmanowskiego, Kurczaba, Teligi, Konrada Wallenroda, Lilli Wenedy, Kozietulskiego oraz mieszkańcy bloków przy ulicy Księdza Piotra Ściegiennego. Na terenie parafii znajdują się również akademiki UJ przy ulicy Bandurskiego.
Organy[edytuj | edytuj kod]
W 2017 roku proboszcz parafii, do której należy kościół, ks. Józef Bizoń, podjął starania w kierunku sprowadzenia do świątyni organów piszczałkowych z innej parafii. Po konsultacjach z Archidiecezjalną Komisją Muzyki Kościelnej, w styczniu 2018 roku zadecydowano o budowie zupełnie nowych organów. W konkursie wyłoniono węgierską firmę AerisOrgona, specjalizującą się w tworzeniu stylistycznych kopii organów z konkretnych epok. Firma budowała organy w latach 2019–2020. Organy zostały poświęcone 2 grudnia 2021 roku przez metropolitę krakowskiego, abp. Marka Jędraszewskiego.
Instrument jest stylistyczną kopią organów Cavaillé-Colla, nawiązującą do francuskiego romantyzmu. Wyposażony jest w dźwignię Barkera, charakterystyczną dla instrumentów tego organmistrza.[1].
Organy te są jedynym instrumentem w Polsce będącym wiernym odwzorowaniem organów francuskiego romantyzmu. Są także pierwszym powojennym instrumentem w Europie wykorzystującym dźwignię Barkera, co czyni je unikatowymi w skali całego kontynentu.[2].
| Grand Orgue | Positif | Récit | Pédale |
|---|---|---|---|
| Fonds | |||
| Bourdon 16' | Flûte harmonique 8' | Bourdon 8' | Bourdon 32' |
| Montre 8' | Cor de nuit 8' | Viole de Gambe 8' | Contrebasse 16' |
| Flûte harmonique 8' | Salicional 8' | Voix céleste 8' | Soubasse 16' |
| Bourdon 8' | Flûte douce 4' | Flûte octaviante 4' | Flûte 8' |
| Violoncelle 8' | Prestant 4' | Basson-Hautbois 8' | Violoncelle 8' |
| Prestant 4' | Voix humaine 8' | ||
| Anches | |||
| Doublette 2' | Clarinette 8' | Quint 2 2/3' | Bombarde 16' |
| Plein jeu V | Trompette 8' | Octavin 2' | Trompette 8' |
| Bombarde 16' | Trompette 8' | ||
| Trompette 8' | Clairon 4' | ||
| Clairon 4' | |||
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Jan Bednar: Wspomnienia o budowie jednego kościoła na tle budownictwa kościołów w drugiej połowie XX wieku. Kraków: 2009.
- Parafia Miłosierdzia Bożego. [dostęp 2010-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-11)]. (pol.).