Krasnopróchniak długoczułki
| Hesperus rufipennis | |||
| (Gravenhorst, 1802) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Hesperus (Hesperus) | ||
| Gatunek |
Hesperus (Hesperus) rufipennis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Krasnopróchniak długoczułki[1] (Hesperus rufipennis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków. Zamieszkuje Europę i Afrykę Północą.
Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1802 roku przez Johanna L.C.C. Gravenhorsta jako Staphylinus rufipennis[2][3].
Chrząszcz o ciele długości od 8,5 do 10 mm, ubarwionym błyszcząco czarno z czerwonymi pokrywami, czarnobrunatnymi z czerwonobrunatną nasadą i wierzchołkiem czułkami oraz żółtobrunatnymi odnóżami i głaszczkami. Jego duża, czworokątna w zarysie głowa ma silnie punktowaną powierzchnię. Czułki mają drugi człon węższy od pierwszego i nie szerszy od trzeciego. Głaszczki szczękowe mają ostatni człon dwukrotnie dłuższy niż poprzedni. Niewiele węższe od pokryw przedplecze zwęża się ku tyłowi i ma powierzchnię, z wyjątkiem gładkiego pasa środkowego silnie i niezbyt gęsto punktowaną. Śródpiersie ma szeroki, zaokrąglony u szczytu wyrostek międzybiodrowy[4].
Kusakowaty ten zasiedla stare drzewa liściaste, zwłaszcza dęby i topole, bytując w ich dziuplastych pniach, pniakach, pod odstającą korą oraz wśród mchów i listowia u ich podstawy. Szczególnie chętnie zamieszkuje mursz zawilgocony wyciekającym z owych drzew sokiem[4][5]. Spotykany jest wczesną wiosną i jesienią[4].
Owad zachodniopalearktyczny, znany z Francji, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Rumunii[2] i Maroka[3]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako krytycznie zagrożony wyginięciem[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Szujecki: Kusakowate (Staphylinidae) lasów Polski. Aspekt różnorodności i monitoringu zooindykacyjnego. Warszawa: Lasy Państwowe, 2017. ISBN 978-83-65659-00-2.
- ↑ a b Hesperus rufipennis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-11-11].
- ↑ a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 2). Staphylininae: Diochini, Maorothiini, Othiini, Platyprosopini, Staphylinini (Amblyopinina, Anisolinina, Hyptiomina, Philonthina). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 2441–3020, 2001.
- ↑ a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.