Przejdź do zawartości

Krzysztof Zawalski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Zawalski
Dorobek medalowy
Przyjaźń-84
srebro Tallinn 1984 tornado

Krzysztof Zawalski (ur. 21 czerwca 1958 w Charzykowach, zm. 9 marca 2014 w Gdańsku[1]) – polski żeglarz, medalista zawodów Przyjaźń-84, mistrz Polski, działacz sportowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie nauki szkolnej był zawodnikiem LKS Charzykowy i Chojnickiego Klubu Żeglarskiego[1]. Jako zawodnik LKS Charzykowy zdobył w 1972 wicemistrzostwo Polski w klasie Cadet (z Markiem Cyganem) oraz zwyciężył w Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej (z Andrzejem Daleckim). W tej samej klasie został w 1973 mistrzem Polski juniorów (z Romanem Stanisławskim)[2], a w 1974 zajął 4. miejsce na mistrzostwach świata (z Romanem Stanisławskim)[3]. W 1976 został w barwach ChKŻ mistrzem Polski juniorów w klasie 420 (z Piotrem Kukulskim)[4]. W 1977 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Filomatów Chojnickich w Chojnicach i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku[1] (w 1981 przemianowanej na Akademię Wychowania Fizycznego). W tym czasie był zawodnikiem AKM Gdańsk[1]. W latach 1980, 1981, 1982, 1983 i 1984 został mistrzem Polski w klasie tornado[5] (z różnymi załogantami, m.in. w 1984 z Ireneuszem Butowskim[6]), w 1985 zdobył w tej klasie brązowy medal MP (również z I. Butowskim)[7]. Także z I. Butowskim zdobył w klasie tornado srebrny medal podczas zawodów Przyjaźń-84 w klasie tornado[8].

W 1982 ukończył studia w gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego rozpoczął pracę na macierzystej uczelni, w Zakładzie Żeglarstwa, którym kierował od 1990 do 2005[1]. W 1989 obronił pracę doktorską Określenie własności regatowej jachtu dla celów treningu żeglarskiego[9]. Od 1 stycznia 2006 był kierownikiem Narodowego Centrum Żeglarstwa AWFiS, którego był pomysłodawcą[1].

W latach 1985-1988 był członkiem Rady Trenerów Polskiego Związku Żeglarskiego. Kierował sekcją żeglarską AWFiS Gdańsk (od 1992), od 1996 wchodził w skład Kapitanatu Sportowego PZŻ w latach 2004-2007 był prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia Klasy L'Equipe, [1][9].

Współpracował z żeglarzami francuskimi, m.in. Narodową Szkołą Żeglarską w Quiberon, przetłumaczył na polski Wspomnienia z morza Érica Tabarly'ego i zorganizował jego wizytę jachtem Pen Duick w Gdańsku i Gdyni. Z jego inicjatywy do Polski przyjechał także Gérard d’Aboville[1].

Był odznaczony Brązowym (1999 - za zasługi dla rozwoju sportu oraz kultury fizycznej)[10] i Srebrnym (2010 - za zasługi w działalności na rzecz krzewienia kultury francuskiej w Polsce)[11] Krzyżem Zasługi.

Zmarł na stwardnienie rozsiane[1].

Narodowe Centrum Żeglarstwa w Gdańsku-Górkach Zachodnich zostało nazwane jego imieniem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Poczet zasłużonych dla gdańskiego sportu, wyd. Gdańsk 2018, s. 247-248.
  2. ↑ Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 79, 80
  3. ↑ Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 133
  4. ↑ 75-lecie Chojnickiego Klubu Żeglarskiego
  5. ↑ Apolinary Pastuszko Od Cadeta do igrzysk olimpijskich, wyd. Warszawa 2006, s. 278
  6. ↑ Świat żagli. 1986. 1987. Rocznik Polskiego Związku Żeglarskiego, wyd. 1989, s. 241
  7. ↑ Wyniki MP w 1985
  8. ↑ Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 223
  9. ↑ a b Wspomnienie. Krzysztof Zawalski
  10. ↑ (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 576).
  11. ↑ (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 576).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Zawalski&oldid=74009070”