Księga Sawy
Księga Sawy – pisany cyrylicą manuskrypt z XI wieku, zawierający ewangeliarz w języku staro-cerkiewno-słowiańskim. Sporządzony został na terenie Bułgarii, prawdopodobnie jako odpis wcześniejszego tekstu głagolickiego.
Manuskrypt jest niekompletny, do czasów współczesnych zachowało się z niego 129 kart. Obecnie Księga przechowywana jest w Rosyjskim Państwowym Archiwum Akt Dawnych w Moskwie. Swoją nazwę zawdzięcza popowi Sawie, który podpisał się na karcie 49 jako autor rękopisu[1].
Manuskrypt został odnaleziony w 1866 roku w Monasterze Seredkinskim koło Pskowa przez Izmaiła Sriezniewskiego[1], który w 1868 roku wydał jego tekst. Wydanie krytyczne ogłosił w 1903 roku w Petersburgu Wiaczesław Szczepkin; w 1959 zostało ono przedrukowane w Grazu metodą fototypiczną[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- С.Г. Шулежкова: Хрестоматия по старославянскому языку. Москва: Флинта, 2012.