Przejdź do zawartości

Księżniczka tarczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Księżniczka tarczowa
Polytelis swainsonii[1]
(Desmarest, 1826)
Ilustracja
samiec
Ilustracja
samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

papugi wschodnie

Plemię

Psittaculini

Rodzaj

Polytelis

Gatunek

księżniczka tarczowa

Synonimy
  • Psittacus Swainsonii Desmarest, 1826[2]
  • Polytelis swainsoni (Desmarest, 1826)[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Księżniczka tarczowa[4] (Polytelis swainsonii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje południowo-wschodnie obszary Australii, a zwłaszcza zalesione tereny Nowej Południowej Walii i Wiktorii. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Dość pospolity w hodowli jako ptak klatkowy[6].

Cechy gatunku

[edytuj | edytuj kod]

Występuje wyraźny dymorfizm płciowy: Samica jest cała zielona, z niebieskim nalotem na głowie, a samiec ma żółte gardło i czoło, a pod gardłem ma czerwoną półobrożę.

Wymiary

[edytuj | edytuj kod]
  • długość ciała: ok. 40 cm[6]
  • masa ciała: 132–157 g[6]

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Są łagodnymi i przyjaznymi ptakami. Chociaż są płochliwe, przywiązują się do swojego opiekuna. Nie są zbyt hałaśliwe i nie niszczą drewnianych elementów woliery, w której są trzymane[7].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Samica składa ok. 5 jajek. Inkubacja trwa ok. 19 dni[7].

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Zjada owoce, kwiaty akacji i eukaliptusa, owoce krzewów, nasiona roślin uprawnych, traw, chwastów i ziół[6].

W niewoli podaje im się proso, kanar, zielonki, kawałki jabłka, ziarna słonecznika i świeże gałązki z liśćmi[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 roku uznaje księżniczkę tarczową za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern); wcześniej (od 1994 roku) miała ona status gatunku narażonego na wyginięcie (VU – vulnerable). Liczebność populacji na wolności szacuje się na 10–20 tysięcy dorosłych osobników, być może nawet więcej. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polytelis swainsonii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Superb Parrot (Polytelis swainsonii). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  3. a b Polytelis swainsonii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Psittaculinae Vigors, 1825 - papugi wschodnie (Wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-02].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-02]. (ang.).
  6. a b c d Superb Parrot (Polytelis swainsonii). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-02]. (ang.).
  7. a b c Księżniczka tarczowa. [w:] euroanimal.pl [on-line]. [dostęp 2013-05-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]