Polytelis
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Polytelis[1] | |
| Wagler, 1832[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – księżniczka słoneczna (P. anthopeplus) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | papugowe |
| Rodzina | papugi wschodnie |
| Podrodzina | papugi wschodnie |
| Plemię | Psittaculini |
| Rodzaj | Polytelis |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Psittacus barrabandii Swainson, 1821 = Psittacus swainsonii Desmarest, 1826 |
|
| Synonimy | |
|
|
| Gatunki | |
|
|
Polytelis – rodzaj ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Zasięg występowania[edytuj]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[6].
Morfologia[edytuj]
Długość ciała 40–45 cm; masa ciała 114–157 g[7].
Systematyka[edytuj]
Etymologia[edytuj]
- Polytelis (Polyteles): gr. πολυτελης polutelēs – znakomity, od πολυς polus – więcej; τελος telos – koszt, uroczystość[8].
- Barrabandius: epitet gatunkowy Psittacus barrabandi Swainson, 1821[9] (Jacques Barraband (lub Barraban) (1767–1809), francuski projektant, artysta, malarz ptaków)[10]. Gatunek typowy: Psittacus barrabandii Swainson, 1821 = Psittacus swainsonii Desmarest, 1826.
- Sindelia: Stanley Raymond Sindel (ur. 1935), australijski awikulturolog[11]. Gatunek typowy: Palaeornis anthopeplus Lear, 1831.
Podział systematyczny[edytuj]
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
- Polytelis swainsonii – księżniczka tarczowa
- Polytelis anthopeplus – księżniczka słoneczna
- Polytelis alexandrae – księżniczka wspaniała
Przypisy
- ↑ Polytelis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.G. Wagler. Monographia Psittacorum. „Abhandlungen der Mathematisch-Physicalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 1, s. 489, 1832 (niem.).
- ↑ Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 2. (łac.)
- ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. 82. (niem.)
- ↑ R. Wells, R. Wellington. A classification of the cockatoos and parrots (Aves: Psittaciformes) of Australia. „Sydney Basin Naturalists”. 1, s. 118, 1992 (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Parrots & cockatoos (ang.). IOC World Bird List: Version 6.4. [dostęp 2017-02-09].
- ↑ N.J. Collar: Family Psittacidae (Parrots). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 4: Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona: Lynx Edicions, 1997, s. 396–397. ISBN 84-87334-22-9. (ang.)
- ↑ Jobling 2017 ↓, s. Polytelis.
- ↑ Jobling 2017 ↓, s. Barrabandius.
- ↑ Jobling 2017 ↓, s. barrabandi.
- ↑ Jobling 2017 ↓, s. Sindelia.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2016-09-18). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-02-09].
Bibliografia[edytuj]
- J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-02-09]. (ang.)
