Kuchnia polowa

Kuchnie polowe z okresu I wojny światowej

Kuchnie polowe

Kuchnia polowa wz. 36-P, produkt przedwojenny Huty Ludwików z Kielc

Niemiecka kuchnia polowa mała

Niemiecka kuchnia polowa duża

Fińska kuchnia polowa M 1929

Sowiecka kuchnia polowa KP-42M

Austriacka kuchnia polowa FK 58

Kuchnia KP-340

Baranów Sandomierski

Konstancin-Jeziorna, Stara Papiernia

Festiwal Zupy w Krakowie 2008. Gotowanie zupy "placówki"

Kuchnia polowa (kuchnia wojskowa) – kuchnia przystosowana do łatwego przewozu. Stosowana głównie przez organizacje militarne w okolicach linii frontu lub innym trudnym terenie. Rzadziej spotykana na dużych imprezach plenerowych. Najczęściej występuje w postaci przyczepki jednoosiowej.

Charakterystyka

• Stosowane w kuchniach kotły nadają się głównie do przyrządzania potraw płynnych, takich jak zupy. W polskiej kulturze kojarzy się to przede wszystkim z grochówką (zupą z grochu).
• Kuchnia polowa odgrywa istotną rolę taktyczną podczas wszelkich działań militarnych. Wpływa na morale żołnierzy oraz skuteczność w boju.

Dane techniczne

Przykładowe dane techniczne (kuchnia typu KP-340, będąca na wyposażeniu Wojska Polskiego):

• masa całkowita: 820 kg
• kotły:
  • liczba: 5 szt.
  • z płaszczem olejowym o pojemności:
    • 110 l: 1 szt.
    • 80 l: 1 szt.
    • 50 l: 1 szt.
  • bez płaszcza o pojemności:
    • 50 l: 1 szt.
    • 20 l: 1 szt.
• opał: olej napędowy (palnik) lub drewno (ruszt)
• średnie zużycie paliwa: oleju napędowego: 2,5 kg/godz.; drewna – 35 kg/godz.
• wymiary kuchni w stanie złożonym (długość × szerokość × wysokość): 4200×2300×3000 mm
• podwozie: przyczepa 1-osiowa
• rozmiary ogumienia: 6.50-16"PLY
• maksymalna szybkość holowania: 60 km/h
• maksymalna liczba żywionych: 160

Zobacz też

• niezbędnik
• menażka
• manierka
• żelazna porcja

Bibliografia

• Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 184. ISBN 83-11-06229-3.