Kultura jelisiejewiczańska
kultura jelisiejewicziańska – nazwa tej kultury związana jest z eponimicznym stanowiskiem Judinowa. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z kulturą jelisiejewicziańską obejmował swym zasięgiem tereny górnego Dniepru oraz jego dopływów. Obiekty mieszkalne miały formę półkolistą zaś ich fundamenty stanowiły duże kości i czaszki mamutów. Inwentarz kamienny reprezentowany był przez drapacze i rylce do których wytworzenia posługiwano się techniką wiórową. Inwentarz kamienny reprezentowany był przez różnego typu ostrza, pałeczki, łyżeczki, szydła oraz igły. Na fragmentach narzędzi kościanych nanoszone były ornamenty geometryczne a także formy naśladujące rybie łuski, zygzaki a także ornament drabinkowy. Gospodarka kultury jelisiejewicziańskiej oparta była na polowaniach głównie na mamuty, lisy polarne, renifery, konie, oraz na wilki.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, Fogra, Kraków 2004.
- Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
- Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
- Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
- Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
- J.Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.