Kunaikyō
Kunaikyō (jap. 宮内卿 Kunaikyō; ur. około 1185, zm. pomiędzy 1204 a 1205, znana także jako Go-Toba-in Kunaikyō) – japońska poetka, tworząca na przełomie okresów Heian i Kamakura. Zaliczana do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji[1][2].
Córka urzędnika i dworzanina Minamoto no Moromitsu oraz Aki, damy dworu cesarza Go-Shirakawa. Dama dworu i protegowana cesarza Go-Toby, uczestniczyła w organizowanych przez niego konkursach poetyckich (od 1200 do 1204). Przez Kamo no Chōmei uważana za jedną z dwóch (obok Shunzei no musume) najlepszych poetek swych czasów; w Mumyōshō wspomina, że głębokie zaangażowanie Kunaikyō w twórczość poetycką mogło być przyczyną jej słabego zdrowia i przedwczesnej śmierci[3][1][2].
Czterdzieści trzy utwory jej autorstwa zamieszczone zostały w cesarskich antologiach poezji, w tym piętnaście w Shinkokin wakashū[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Robert N. Huey: The making of Shinkokinshū. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 65, 99, 400. ISBN 978-0-674-00853-3. OCLC 48681868. (ang.).
- ↑ a b c Eishi Hosoda, Andrew J. Pekarik: The thirty-six immortal women poets: a poetry album with illustrations. Nowy Jork: G. Braziller, 1991, s. 170. ISBN 978-0-8076-1256-9. OCLC 753117968. (ang.).
- ↑ a b Haruo Shirane: Traditional Japanese Literature: An Anthology, Beginnings to 1600. Nowy Jork: Columbia University Press, 2013, s. 300. ISBN 978-0-231-50453-9. OCLC 818814877. (ang.).