Kurt Hugo Müller
 SS-Unterscharführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
członek załogi Auschwitz-Birkenau |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kurt Hugo Müller (ur. 14 kwietnia 1909 w Harpersdorf (Turyngia), zm. 24 stycznia 1948 w Krakowie) – zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i SS-Unterscharführer.
Z zawodu zajmował się sporządzaniem harmonii nożnych. Członek NSDAP od maja 1932. 15 października 1940 został wcielony do SS i przydzielony do obozu w Oświęcimiu. Początkowo był strażnikiem i konwojentem drużyn roboczych. Od października 1941 Müller pełnił funkcję Blockführera (m.in. w Bloku 11, nazywanym "blokiem śmierci"), a od października 1943 do ewakuacji obozu przydzielony był do tzw. Arbeitseinatz (kancelarii załatwiającej sprawy pracy więźniów).
Müller znany był w Auschwitz jako jeden z najokrutniejszych strażników. Brał udział w selekcjach, egzekucjach pod Ścianą Śmierci i mordowaniu jeńców radzieckich. Jako dozorca drużyn roboczych i Blockführer w niezliczonych przypadkach znęcał się nad więźniami i jeńcami radzieckimi, szczując ich psem, bijąc i kopiąc. Müller często donosił o najbardziej nawet błahych przewinieniach więźniów, powodując skazywanie ich na nieludzkie kary ("bunkra", chłosty czy skierowania do kompanii karnej).
Po wojnie został przekazany Polsce i osądzony w pierwszym procesie oświęcimskim przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie. Wobec ogromu zbrodni Müllera, został on 22 grudnia 1947[1] skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w krakowskim więzieniu Montelupich.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami[2]
- Brązowa Odznaka za Służbę w NSDAP[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).
- ↑ a b Müller, Kurt Hugo (SS) - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962