Kurt Hugo Müller
SS-Unterscharführer | |
Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1940–1945 |
Formacja | |
Stanowiska |
członek załogi Auschwitz-Birkenau |
Odznaczenia | |
Kurt Hugo Müller (ur. 14 kwietnia 1909 w Harpersdorf (Turyngia), zm. 24 stycznia 1948 w Krakowie) – zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i SS-Unterscharführer.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z zawodu zajmował się sporządzaniem harmonii nożnych. Członek NSDAP od maja 1932. 15 października 1940 został wcielony do SS i przydzielony do obozu w Oświęcimiu. Początkowo był strażnikiem i konwojentem drużyn roboczych. Od października 1941 Müller pełnił funkcję Blockführera (m.in. w Bloku 11, nazywanym "blokiem śmierci"), a od października 1943 do ewakuacji obozu przydzielony był do tzw. Arbeitseinatz (kancelarii załatwiającej sprawy pracy więźniów).
Müller znany był w Auschwitz jako jeden z najokrutniejszych strażników. Brał udział w selekcjach, egzekucjach pod Ścianą Śmierci i mordowaniu jeńców radzieckich. Jako dozorca drużyn roboczych i Blockführer w niezliczonych przypadkach znęcał się nad więźniami i jeńcami radzieckimi, szczując ich psem, bijąc i kopiąc. Müller często donosił o najbardziej nawet błahych przewinieniach więźniów, powodując skazywanie ich na nieludzkie kary ("bunkra", chłosty czy skierowania do kompanii karnej).
Po wojnie został przekazany Polsce i osądzony w pierwszym procesie oświęcimskim przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie. Wobec ogromu zbrodni Müllera, został on 22 grudnia 1947[1] skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w krakowskim więzieniu Montelupich.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami[2]
- Brązowa Odznaka za Służbę w NSDAP[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).
- ↑ a b Müller, Kurt Hugo (SS) - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-30] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962