Kwiatownik wspaniały
| Aethopyga duyvenbodei[1] | |||
| (Schlegel, 1871) | |||
 Samiec (u góry) i samica na rysunku z książki George’a Ernesta Shelleya (1880) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kwiatownik wspaniały | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Kwiatownik wspaniały[3] (Aethopyga duyvenbodei) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny nektarników (Nectariniidae). Jest endemitem jednej z Wysp Sangihe w Indonezji. Zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Hermann Schlegel pod nazwą Nectarinia duyvenbodei. Opis ukazał się w 1871 roku w Nederlandsch Tijdschrift voor De Dierkunde[4][5]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Aethopyga[3][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 12 cm[4][7]. Samce mają bordowe upierzenie boków głowy i kołnierza, opalizujące, metaliczne niebiesko-zielone czoło i ciemię, niebieskie ramiona, zielony grzbiet i żółty kuper. Wierzchnia strona upierzenia samic jest całkowicie oliwkowa. Spód jest jednolicie jasnożółty u obu płci. Młode przypominają samicę, ale mają blade nogi[8].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Występuje w Indonezji na wyspie Sangir Besar wchodzącej w skład Wysp Sangihe położonych na północny wschód od Celebesu. Dawniej występował też na sąsiedniej wyspie Siau[2][7].
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkuje lasy pierwotne i wtórne, obrzeża lasów oraz pobliskie zarośla i plantacje na nizinach i stokach niższych wzgórz[4][8]. Spotykany w przedziale wysokości od 75 do 900–1000 m n.p.m.[2][7]
W skład jego diety wchodzą nektar i owady. Żeruje pojedynczo lub w parach, niekiedy w małych grupach, przyłącza się też do stad z innymi gatunkami ptaków[4].
Brak szczegółowych informacji o rozrodzie. Ptaki z powiększonymi gonadami obserwowano w maju, niedawno opuszczone gniazdo odnotowano w sierpniu, osobniki młodociane w sierpniu–wrześniu, śpiewy i zachowania godowe od listopada do grudnia; dane te sugerują, że występują dwa sezony lęgowe[4].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje kwiatownika wspaniałego za gatunek zagrożony (EN, Endangered). Populacja ograniczona jest do jednej wyspy, bardzo rozdrobniona i malejąca z powodu kurczenia się obszarów występowania ze względu na działalność człowieka. W 2002 roku liczbę dorosłych osobników szacowano na 13 000 – 29 000[2][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aethopyga duyvenbodei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Aethopyga duyvenbodei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-07-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-02-03].
- ↑ a b c d e f Cheke, R., C. Mann & C. J. Sharpe: Elegant Sunbird (Aethopyga duyvenbodei), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-02-03]. (ang.).
- ↑ H. Schlegel. Observations Zoologiques. IV. „Nederlandsche Tijdschrift voor De Dierkunde”. 4, s. 14, 1873 (1871). (fr.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.1). [dostęp 2022-02-03]. (ang.).
- ↑ a b c d Species factsheet: Aethopyga duyvenbodei. BirdLife International, 2022. [dostęp 2022-02-03]. (ang.).
- ↑ a b Elegant Sunbird. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2022-02-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagranie głosu. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).