Przejdź do zawartości

Nektarniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nektarniki
Nectariniidae[1]
Vigors, 1825
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – nektarnik stalowy (Nectarinia asiatica)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

nektarniki

Rodzaje

zobacz opis w tekście

Nektarniki[2], cukrzyki[3] (Nectariniidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca około stu czterdziestu gatunków ptaków[2][4][5]. Występują w Afryce, południowej Azji i Oceanii, jeden gatunek – nektarnik ciemnogardły (Cinnyris jugularis) – także w Australii[4][6].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Są to małe ptaki z silnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym, samce są ubarwione bardzo kolorowo, często połyskliwie. Odżywiają się głównie nektarem, czasami, zwłaszcza w sezonie lęgowym, polują na owady.

Nektarniki zajmują taką samą niszę ekologiczną w Afryce i Azji co kolibry w Ameryce i miodojady w Australii. Na skutek ewolucji konwergentnej te trzy bliżej ze sobą niespokrewnione grupy ptaków są bardzo podobne w wyglądzie zewnętrznym i zachowaniu.

Większość przedstawicieli nektarników potrafi zawisać w powietrzu podobnie jak kolibry, jednakże czynią to znacznie rzadziej, wolą pobierać nektar, siedząc na gałęzi.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Takson blisko spokrewniony z kwiatówkami (Dicaeidae)[7][8][9][10][11][12][13]. Do rodziny należą następujące rodzaje[2][5]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nectariniidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-22].
  3. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 245.
  4. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
  5. a b John H. Boyd III: Nectariniidae: Sunbirds. [w:] Aves—A Taxonomy in Flux: Version 3.02a [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
  6. Sunbirds (Nectariniidae). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  7. J.G. Groth. Molecular phylogenetics of finches and sparrows: consequences of character state removal in cytochrome b sequences. „Molecualar Phylogenetics and Evolution”. 10 (3), s. 377–390, 1998. PMID: 10051390. (ang.). 
  8. P.G.P. Ericsona, U.S. Johansson. Phylogeny of Passerida (Aves: Passeriformes) based on nuclear and mitochondrial sequence data. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 29 (1), s. 126–138, 2003. (ang.). 
  9. F.K. Barker, A. Cibois, P. Schikler, J. Feinstein, J. Cracraft. Phylogeny and diversification of the largest avian radiation. „Proceedings of the National Academy of Sciences”. 101 (30), s. 11040–11045, 2004. DOI: 10.1073/pnas.0401892101. (ang.). 
  10. P. Beresford, F.K. Barker, P.G. Ryan, T.M. Crowe. African endemics span the tree of songbirds (Passeri): Molecular systematics of several evolutionary 'enigmas'. „Proceedings of the Royal Society B”. 272, s. 849–858, 2005. DOI: 10.1098/rspb.2004.2997. (ang.). 
  11. K.A. Jønsson, J. Fjeldså. A phylogenetic supertree of oscine passerine birds (Aves: Passeri). „Zoologica Scripta”. 35, s. 149–186, 2006. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2006.00221.x. ISSN 0300-3256. 
  12. U.S. Johansson, J. Fjeldså, R.C.K. Bowie. Phylogenetic relationships within Passerida (Aves: Passeriformes): A review and a new molecular phylogeny based on three nuclear intron markers. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 48 (3), s. 858–876, 2008. DOI: 10.1016/j.ympev.2008.05.029. (ang.). 
  13. J. Fjeldså, M. Irestedt, P.G.P. Ericson, D. Zuccon. The Cinnamon Ibon Hypocryptadius cinnamomeus is a forest canopy sparrow. „Ibis”. 152 (4), s. 747–760, 2010. DOI: 10.1111/j.1474-919X.2010.01053.x. (ang.).