Lasowiak blady

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lasowiak blady
Delomys sublineatus[1]
(O. Thomas, 1903)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

incertae sedis

Rodzaj

lasowiak

Gatunek

lasowiak blady

Synonimy
  • Oryzomys sublineatus O. Thomas, 1903[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Lasowiak blady[4] (Delomys sublineatus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Lasowiak blady występuje endemicznie w Lesie Atlantyckim w południowo-wschodniej Brazylii[5].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1903 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Oryzomys sublineatus[2]. Holotyp pochodził z Engenheiro Rive, na wysokości 500 m, w głąb Victorii, w Espirito Santo, w Brazylii[6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Delomys: gr. δηλος dēlos „widoczny, wyraźny”; μυς mus, μυoς muos „mysz”[7].
  • sublineatus: łac. sub „pod, poniżej”; lineatus „prążkowany, oznaczone liniami”, od linea „linia”, od linum „nić”, od gr. λινον linon „len”[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 126–146 mm, długość ogona 106–127 mm, długość ucha 20–22 mm, długość tylnej stopy 28–30 mm; masa ciała 41–60 g (średnio 50 g)[9].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Lasowiak blady występuje do wysokości 500 m n.p.m. Prowadzi naziemny tryb życia[3].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Lasowiak blady zamieszkuje duży obszar i jest lokalnie liczny. Żyje w kilku obszarach chronionych. Zagraża mu niszczenie i fragmentacja sprzyjającego środowiska. Trend zmian jego liczebności nie jest znany; lasowiak blady jest uznawany za gatunek najmniejszej troski[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Delomys sublineatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b O. Thomas. Notes on Neotropical Mammals of the Genera Felis, Hapale, Oryzomys, Akodon, and Ctenomys, with Descriptions of new Species. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 12, s. 240, 1903. (ang.). 
  3. a b c L. Geise, A. Percequillo & H. Bergallo, Delomys sublineatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 392. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Delomys sublineatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-25].
  7. J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 194, 1995. (ang.). 
  8. sublineatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  9. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 411. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).