Przejdź do zawartości

Lekarz Wojskowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lekarz Wojskowy
Częstotliwość

kwartalnik

Państwo

 Polska

Adres

ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa

Wydawca

Wojskowy Instytut Medyczny

Tematyka

medycyna, nauki o zdrowiu

Język

polski

Pierwszy numer

1920

Redaktor naczelny

prof. dr. hab. n. med. Bolesław Kalicki (w 2021)

Format

A4

ISSN

0024-0745

OCLC

68736495

Strona internetowa

Lekarz Wojskowyczasopismo medyczne Wojska Polskiego.

„Lekarz Wojskowy” po raz pierwszy ukazał się w styczniu 1920[1]. Pierwszym redaktorem naczelnym został płk lek. Jan Koelichen. Wydawcą pisma była Wojskowa Rada Sanitarna, a następnie Departament Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych. W czasie II wojny światowej ukazywało się w Edynburgu staraniem Towarzystwa Naukowego Lekarzy WP w Wielkiej Brytanii. W 1945, w ludowym Wojsku Polskim wznowiono wydawanie pisma.

Przed wojną Redakcja Lekarza Wojskowego mieściła się w Warszawie przy ulicy Górnośląskiej 45, a jej skład tworzyło trzech oficerów służby zdrowia:

W zależności od okresu wydawania pismo był tygodnikiem, dwutygodnikiem, miesięcznik i dwumiesięcznikiem.

Skład komitetu redakcyjnego w 1997

[edytuj | edytuj kod]
  • przewodniczący komitetu redakcyjnego
  • zastępca przewodniczącego komitetu redakcyjnego
  • redaktor naczelny
  • redaktor techniczny
  • członkowie komitetu redakcyjnego

Przy komitecie redakcyjnym funkcjonuje rada konsultantów.

Artykuły publikowane w „Lekarzu Wojskowym” mają charakter dyskusyjny i odzwierciedlają poglądy autorów na omawiane zagadnienia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zdzisław Kowalski: Szablą i piórem. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920 na łamach polskich periodyków wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 1997. ISBN 83-7174-856-6.
  • Stefan Wojtkowiak, Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1973, wyd. I, s. 128-129.
  • Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936, s. 1689.