Przejdź do zawartości

Leki dostępne bez recepty lekarskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lek OTC

OTC (ang. over-the-counter drug) – w medycynie leki wydawane bez recepty lekarskiej[1].

OTC umożliwiają pacjentom samoleczenie w powszechnych dolegliwościach, jak również w okresie przed zasięgnięciem porady lekarskiej. Aby produkt leczniczy mógł zostać dopuszczony do obrotu jako lek OTC, musi być bezpieczny w ściśle limitowanym czasie stosowania (zwykle do 3 lub 5 dni) w konkretnych, łatwych do samozdiagnozowania przez pacjenta dolegliwościach. Kryteria dostępności produktów leczniczych wydawanych bez recepty są definiowane przez WHO oraz w Europie przez EMA, natomiast w USA, Kanadzie[potrzebny przypis] i krajach Ameryki Łacińskiej i Południowej przez Pan American Health Organisation[2].

Przeciwieństwem do leków dostępnych bez recepty lekarskiej, są leki wydawane z przepisu lekarza (oznaczane w Polsce symbolem Rp), wydawane z przepisu lekarza do zastrzeżonego stosowania (Rpz), wydawane z przepisu lekarza i zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe (Rpw) oraz stosowane wyłącznie w lecznictwie zamkniętym (Lz)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 237. ISBN 978-1-57660-351-2.
  2. Definicion
  3. Agnieszka Zimmermann, Bartosz Michalski, Kategorie dostępności produktów leczniczych, „Farmacja Polska”, 65 (6), 2009, s. 453–457 [dostęp 2022-07-16].