Przejdź do zawartości

Leon Bilicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Tyburcy Bilicki
Herb
Pobóg
Data urodzenia

ok. 1755

Data śmierci

po 1794

Leon Tyburcy Bilicki (Bielicki) herbu Pobóg (ur. ok. 1755, zm. po 1794) – generał major ziemi sochaczewskiej w powstaniu kościuszkowskim, porucznik 2 Brygady Kawalerii Narodowej w 1791 roku[1][2].

Dziedzic z sochaczewskiego. W 1789 roku wybrany deputatem na Trybunał Koronny z województwa brzeskokujawskiego[3]. W latach 1772–1790 służył jako porucznik w kawalerii narodowej koronnej. Odszedł ze służby z powodu stanu zdrowia. Po wybuchu powstania 1794 organizował milicję pieszą i konną. 11 września 1794 mianowany generałem majorem milicji powiatu sochaczewskiego. Zaliczony do bardziej aktywnych generałów ziemiańskich. Sukcesów militarnych nie odniósł.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 121.
  2. Bauer 1981 ↓, s. 246.
  3. Halina Chrościcka, Leon Bielicki, w: Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936, s, 43.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Literatura dodatkowa