Let L-21 Spartak
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Let Kunovice |
| Konstruktor |
Karel Dlouhý |
| Typ |
szybowiec wyczynowy |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1957 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
18,0 m |
| Wydłużenie |
20,3 |
| Długość |
8,1 m |
| Wysokość |
1,93 m |
| Powierzchnia nośna |
15,95 m² |
| Profil skrzydła |
NACA 653-318->NACA 651-612 |
| Masa | |
| Własna |
295 kg |
| Startowa |
383 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
55 km/h |
| Prędkość dopuszczalna |
250 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,59 m/s przy 76 km/h |
| Doskonałość maks. |
38 przy 81 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Czechosłowacja | |
Let L-21 Spartak – czechosłowacki szybowiec wyczynowy klasy otwartej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szybowiec został opracowany przez zespół konstruktorów, któremu przewodniczył Karel Dlouhý. Prototyp został zbudowany w doświadczalnym ośrodku Svazarmu w Medlánkach. Jego oblotu dokonano w 1957 r.[1] W 1958 r., na 7. Szybowcowych Mistrzostwach Świata, czechosłowacki pilot Kumpost zajął na nim 10. miejsce w kategorii otwartej[2]. Polscy piloci mieli okazję zapoznać się z tą konstrukcją w 1966 r. podczas Międzynarodowych Zawodów Szybowcowych rozgrywanych w Orle k. Moskwy[3]. Jedyny zachowany egzemplarz, ze znakami OK-6702, jest przechowywany w muzeum lotnictwa w Kbely[4].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednoosobowy szybowiec wyczynowy klasy otwartej w układzie górnopłatu.
Płat o obrysie prostokątno-trapezowym, profilu NACA 653-318 w części początkowej przechodzącym w NACA 651-612. Dźwigar skrzynkowy, sięgający do połowy skrzydła. Pokrycie płata przekładkowe, wykonane z dwóch warstw sklejki przedzielonych listwami świerkowymi. Skrzydło wyposażone w lotki, klapy oraz na dolnej powierzchni znajdowały się hamulce aerodynamiczne. Kadłub o konstrukcji skorupowej, przekroju owalnym, charakteryzujący niewielką powierzchnią czołową. Kabina pilota zakryta jednoczęściową, odsuwaną do przodu osłoną z plexi. Na końcu kadłuba znajduje się pojemnik na spadochron hamujący. Usterzenie wolnonośne, stateczniki poziome z niewielkim wzniosem, o obrysie prostokątnym, mocowane do końcówki belki kadłuba. Statecznik pionowy wysunięty do przodu. Podwozie jednotorowe chowane w locie złożone z kółka głównego i płozy ogonowej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Let L-21 Spartak. all-aero. [dostęp 2023-08-30]. (pol.).
- ↑ a b Skrzydlata Polska i 27'1960 ↓, s. 18.
- ↑ Let L-21 "Spartak", 1957. samolotypolskie.pl. [dostęp 2023-08-30]. (pol.).
- ↑ Letecke Muzeum. The Virtual Aviation Museum. [dostęp 2023-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-18)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L-21 "Spartak". „Skrzydlata Polska”. 27/1960, 3 lipca 1960. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.